Pisma święte
Doktryna i Przymierza 107


Rozdział 107

Objawienie o kapłaństwie dane za pośrednictwem Proroka Józefa Smitha w Kirtland w stanie Ohio około kwietnia 1835 r. Chociaż rozdział ten zapisano w 1835 r., dokumenty historyczne zapewniają, że większość wersetów od 60. do 100. dotyczy objawienia danego za pośrednictwem Józefa Smitha 11 listopada 1831 r. Niniejszy rozdział dotyczy organizacji Kworum Dwunastu, co miało miejsce w lutym i marcu 1835 r. Prorok najpewniej wygłosił je w obecności tych, którzy przygotowywali się do wyjazdu na pierwszą misję kworum, który nastąpił 3 maja 1835 r.

1–6: Istnieją dwa kapłaństwa: Kapłaństwo Melchizedeka i Aarona; 7–12: Ci, którzy mają Kapłaństwo Melchizedeka, mają moc, aby sprawować wszelkie urzędy w Kościele; 13–17: Rada Biskupia przewodniczy Kapłaństwu Aarona, które udziela obrzędów zewnętrznych; 18–20: Kapłaństwo Melchizedeka dzierży klucze wszystkich darów duchowych; Kapłaństwo Aarona dzierży klucze posługi aniołów; 21–38: Pierwsze Prezydium, Dwunastu i Siedemdziesiąci stanowią kwora przewodniczące, których decyzje podejmowane mają być w jedności i prawości; 39–52: Porządek patriarchalny ustanowiony od Adama do Noego; 53–57: Starożytni święci zebrali się w Adam-ondi-Ahman i ukazał im się Pan; 58–67: Dwunastu ma zaprowadzić porządek między urzędnikami Kościoła; 68–76: Biskupi służą jako sędziowie powszechni w Izraelu; 77–84: Pierwsze Prezydium i Dwunastu stanowią najwyższy trybunał w Kościele; 85–100: Prezydenci kapłańscy zarządzają swymi poszczególnymi kworami.

1. Istnieją w Kościele dwa kapłaństwa, a mianowicie Kapłaństwo MelchizedekaKapłaństwo Aarona, obejmujące Kapłaństwo lewickie.

2. Pierwsze kapłaństwo zwie się Kapłaństwem Melchizedeka, ponieważ Melchizedek był w istocie wielkim wyższym kapłanem.

3. Przed jego czasami zwało się ono Świętym Kapłaństwem według Porządku Syna Bożego.

4. Lecz z szacunku, to jest poważania, dla imienia Najwyższej Istoty, aby uniknąć zbyt częstego powtarzania Jej imienia, oni, czyli Kościół w starożytnych czasach, nazwali kapłaństwo to imieniem Melchizedeka, to jest Kapłaństwem Melchizedeka.

5. Wszelkie inne upoważnienia lub urzędy w Kościele stanowią dodatki do tego kapłaństwa.

6. Lecz istnieją dwa podziały, to jest wielkie części — jeden to Kapłaństwo Melchizedeka, a drugi to Kapłaństwo Aarona, czyli lewickie.

7. Urząd starszego podlega Kapłaństwu Melchizedeka.

8. Kapłaństwo Melchizedeka dzierży prawo do prezydium i ma moc oraz upoważnienie do sprawowania wszystkich urzędów kościelnych we wszystkich wiekach świata oraz do zarządzania sprawami duchowymi.

9. Prezydium Wyższego Kapłaństwa według porządku Kapłaństwa Melchizedeka ma prawo sprawowania wszystkich urzędów w Kościele.

10. Wyżsi kapłani według porządku Kapłaństwa Melchizedeka mają prawo urzędowania w swej własnej pozycji pod kierownictwem prezydium w zarządzaniu sprawami duchowymi, a także na stanowisku starszego, kapłana (porządku lewickiego), nauczyciela, diakona czy członka.

11. Starszy ma prawo działać w miejsce wyższego kapłana pod jego nieobecność.

12. Wyższy kapłan i starszy mają zarządzać sprawami duchowymi zgodnie z przymierzami i przykazaniami Kościoła; mają oni również prawo sprawowania wszystkich tych urzędów Kościoła pod nieobecność tych, którzy mają wyższe upoważnienie.

13. Drugie kapłaństwo zwie się Kapłaństwem Aarona, bowiem zostało nadane Aaronowi oraz jego potomstwu przez wszystkie ich pokolenia.

14. Zwie się niższym kapłaństwem, bowiem jest dodatkiem do większego, czyli Kapłaństwa Melchizedeka, i ma moc udzielania obrzędów zewnętrznych.

15. Rada biskupia stanowi prezydium tego kapłaństwa i dzierży jego klucze, czyli upoważnienie.

16. Nikt nie ma legalnego prawa do tego urzędu, by dzierżyć klucze tego kapłaństwa, jeżeli nie jest potomkiem Aarona w prostej linii.

17. Lecz skoro wyższy kapłan Kapłaństwa Melchizedeka ma upoważnienie, by sprawować wszystkie niższe urzędy, może on sprawować urząd biskupa, gdy nie można znaleźć w prostej linii potomka Aarona, pod warunkiem, że jest powołany i wyświęcony, i ustanowiony do tej mocy ręką Prezydium Kapłaństwa Melchizedeka.

18. Moc i upoważnienie wyższego Kapłaństwa, czyli Kapłaństwa Melchizedeka, oznacza dzierżenie kluczy wszystkich duchowych błogosławieństw Kościoła —

19. Posiadanie przywileju otrzymywania tajemnic królestwa niebieskiego, tego, że niebiosa są dla nich otwarte, obcowania ze zgromadzeniem generalnym i Kościołem Pierworodnego, a także radowania się obcowaniem i obecnością Boga Ojca i Jezusa, Pośrednika nowego przymierza.

20. Moc i upoważnienie niższego kapłaństwa, czyli Kapłaństwa Aarona, oznacza dzierżenie kluczy posługi aniołów i udzielania obrzędów zewnętrznych, samej litery ewangelii, chrztu pokuty dla odpuszczenia grzechów, zgodnie z przymierzami i przykazaniami.

21. Z konieczności są też prezydenci, to jest przewodniczący urzędnicy, wywodzący się lub wyznaczeni spośród tych, którzy są ustanowieni do kilku urzędów w tych dwóch kapłaństwach.

22. Kapłaństwie Melchizedeka trzech Przewodniczących Wyższych Kapłanów, wybranych przez wszystkich członków, wyznaczonych i ustanowionych do tego urzędu, i popartych przez zaufanie, wiarę i modlitwę Kościoła, stanowi Kworum Prezydium Kościoła.

23. Dwunastu podróżujących członków rady jest powołanych na Dwunastu Apostołów, czyli szczególnych świadków imienia Chrystusa na całym świecie — różniąc się w ten sposób od innych urzędników w Kościele w obowiązkach swego powołania.

24. I stanowią oni kworum równe trzem wyżej wspomnianym prezydentom co do upoważnienia i mocy.

25. Siedemdziesiąci są także powołani, aby głosić ewangelię i być szczególnymi świadkami dla Innych narodów i na całym świecie — odróżniając się w ten sposób od innych urzędników w Kościele w obowiązkach swego powołania.

26. I stanowią oni kworum równe w upoważnieniu Dwunastu szczególnym świadkom, czyli wyżej wspomnianym Apostołom.

27. I każda decyzja powzięta przez jedno z tych kworów musi być jednomyślna; tzn. każdy członek obydwu kworów musi być zgodny co do ich decyzji, aby dać ich decyzjom równą moc, czyli ważność —

28. Większość może stworzyć kworum, kiedy okoliczności uniemożliwią inne rozwiązanie —

29. Jeżeli tak nie jest, ich decyzje nie są uprawnione do tych samych błogosławieństw, które miały za dawnych czasów — decyzje kworum trzech prezydentów, którzy byli ustanowieni według porządku Melchizedeka i którzy byli mężami prawymi i świętymi.

30. Decyzje tych kworów lub też jednego z nich mają być powzięte w całej prawości, w świętości i pokorze serca, łagodności i wytrwałości, i wierze, i cnocie, i wiedzy, umiarkowaniu, cierpliwości, pobożności, dobroci braterskiej i prawdziwej miłości;

31. Bowiem obiecano, że jeżeli będą obfitować w te rzeczy, nie będą bezowocni w wiedzy o Panu.

32. I w wypadku, gdy jakakolwiek decyzja tych kworów podjęta jest w nieprawości, może ona zostać przedstawiona zgromadzeniu generalnemu kilku kworów, które stanowią duchowe władze Kościoła; w przeciwnym razie nie ma odwołania od ich decyzji.

33. Tych Dwunastu stanowi Podróżującą Wyższą Radę Przewodniczącą, aby działać w imieniu Pana pod kierownictwem Prezydium Kościoła, jako przystoi instytucji niebiańskiej; aby rozbudować Kościół i regulować wszystkie jego sprawy we wszystkich nacjach, po pierwsze wśród Innych narodów, a po wtóre wśród Żydów.

34. Siedemdziesiąci mają działać w imię Pana pod kierownictwem Dwunastu — czyli podróżującej wyższej rady, w budowaniu Kościoła i regulowaniu wszystkich jego spraw we wszystkich nacjach, najpierw wśród Innych narodów, a potem wśród Żydów —

35. Dwunastu wysłanych, którzy dzierżą klucze, aby otwierać drzwi, głosząc ewangelię Jezusa Chrystusa, najpierw Innym narodom, a potem Żydom.

36. Stałe wyższe rady w palikach Syjonu we wszystkich swych decyzjach stanowią kworum równe w upoważnieniu w sprawach Kościoła kworum prezydium, czyli wyższej radzie podróżującej.

37. Wyższa rada w Syjonie stanowi kworum równe w upoważnieniu w sprawach Kościoła, we wszystkich swoich decyzjach, radom Dwunastu w palikach Syjonu.

38. Obowiązkiem wyższej rady podróżującej jest wzywać Siedemdziesiątych, gdy potrzebuje pomocy, aby wypełnili kilka powołań związanych z głoszeniem i udzielaniem ewangelii zamiast innych.

39. Obowiązkiem Dwunastu we wszystkich dużych gminach Kościoła jest ustanawianie ewangelistów posługujących, kiedy będą im oni wyznaczeni przez objawienie —

40. Porządek tego kapłaństwa został zatwierdzony, aby był przekazywany z ojca na syna, i prawnie należy do potomków w prostej linii, wybranego potomstwa, któremu uczyniono obietnice.

41. Porządek ten wprowadzono w dniach Adama i doszedł do nas poprzez linię pochodzenia w następujący sposób:

42. Od Adama do Seta, który został ustanowiony przez Adama w wieku sześćdziesięciu dziewięciu lat, i został przezeń pobłogosławiony na trzy lata przed jego (Adama) śmiercią, i otrzymał od ojca obietnicę Bożą, że potomność jego będzie wybrana przez Pana, i że zostanie zachowana aż do końca świata;

43. Bowiem on (Set) był człowiekiem doskonałym, a jego wygląd był zupełnie na podobieństwo ojca jego, tak że wydawał się być mu podobny we wszystkim, tak że można go było od niego odróżnić tylko za pomocą jego wieku.

44. Enosz został ustanowiony w wieku stu trzydziestu czterech lat i czterech miesięcy ręką Adama.

45. Bóg powołał Kainana na pustkowiu, kiedy ten był w czterdziestym roku życia; a spotkał on Adama, wędrując do miejsca Szedolamak. Miał on osiemdziesiąt siedem lat, gdy został ustanowiony.

46. Mahalalel miał czterysta dziewięćdziesiąt sześć lat i siedem dni, gdy został ustanowiony ręką Adama, i został też przez niego pobłogosławiony.

47. Jered miał dwieście lat, gdy został ustanowiony ręką Adama, który też go pobłogosławił.

48. Enoch miał dwadzieścia pięć lat, kiedy został ustanowiony ręką Adama; a miał sześćdziesiąt pięć lat, i Adam go pobłogosławił.

49. I ujrzał Pana, i chodził z Nim, i był stale przed Jego obliczem; i chodził z Bogiem trzysta sześćdziesiąt pięć lat, co mu daje czterysta trzydzieści lat, gdy został przeobrażony.

50. Metuszelach miał sto lat, gdy został ustanowiony ręką Adama.

51. Lamech miał trzydzieści dwa lata, gdy został ustanowiony ręką Seta.

52. Noe miał dziesięć lat, gdy został ustanowiony ręką Metuszelacha.

53. Na trzy lata przed śmiercią Adama wezwał on Seta, Enosza, Kainana, Mahalalela, Jereda, Enocha i Metuszelacha — a wszyscy oni byli wyższymi kapłanami wraz z resztą swej potomności, która była prawa — do doliny Adam-ondi-Ahman, i tam przekazał im swoje ostatnie błogosławieństwo.

54. I ukazał się im Pan, i powstali, i błogosławili Adama, i nazwali go Michałem, księciem, archaniołem.

55. I Pan służył pociechą Adamowi, i rzekł mu: Wyznaczyłem cię, abyś był na czele; mnogie narody wyjdą z ciebie, i jesteś nad nimi księciem na zawsze.

56. I powstał Adam pośród kongregacji, i chociaż go wiek pochylił, będąc pełen Ducha Świętego, przepowiedział, co się zdarzy potomności jego, aż do ostatniego pokolenia.

57. Wszystko to zostało zapisane w księdze Enocha i będzie poświadczone we właściwym czasie.

58. Obowiązkiem Dwunastu jest także ustanowić i zaprowadzić porządek pośród wszystkich innych urzędników Kościoła, zgodnie z objawieniem, które mówi:

59. Do Kościoła Chrystusa na ziemi Syjonu, jako dodatek do praw Kościoła w kwestii spraw Kościoła —

60. Zaprawdę, powiadam wam, rzecze Pan Zastępów, muszą być przewodniczący starsi, aby przewodniczyć tym, którzy są w urzędzie starszego;

61. A także kapłani, aby przewodniczyć tym, którzy są w urzędzie kapłana;

62. A także nauczyciele, aby przewodniczyć tym, którzy są w urzędzie nauczyciela, w podobny sposób, a także diakoni —

63. Przeto od diakona do nauczyciela i od nauczyciela do kapłana, od kapłana do starszego, po kilku, jako są wyznaczeni, zgodnie z przymierzami i przykazaniami Kościoła.

64. Potem przychodzi Wyższe Kapłaństwo, które jest największe ze wszystkich.

65. Przeto trzeba, aby jeden był wyznaczony z Wyższego Kapłaństwa, aby przewodniczył kapłaństwu, a będzie się on zwał Prezydentem Wyższego Kapłaństwa Kościoła;

66. Czyli innymi słowy — Przewodniczącym Wyższym Kapłanem nad Wyższym Kapłaństwem Kościoła.

67. Od tego samego pochodzi udzielanie obrzędów i błogosławieństw dla Kościoła przez nałożenie rąk.

68. Przeto urząd biskupa nie jest mu równy; bowiem urząd biskupa polega na zarządzaniu tym wszystkim, co doczesne;

69. Jednakże biskup musi być wybrany z Wyższego Kapłaństwa, chyba że jest w prostej linii potomkiem Aarona;

70. Bowiem jeżeli nie jest potomkiem Aarona w prostej linii, nie może dzierżyć kluczy tego kapłaństwa.

71. Jednakże wyższy kapłan, to jest według porządku Melchizedeka, może być wyświęcony do posługi w sprawach doczesnych, posiadając wiedzę o nich przez Ducha prawdy;

72. A także, aby był sędzią w Izraelu, aby zajmował się sprawami Kościoła, aby zasiadał w sądzie nad grzesznikami według przedstawionego mu świadectwa zgodnie z prawami, przy pomocy swych doradców, których wybrał lub wybierze spośród starszych Kościoła.

73. Jest to obowiązkiem biskupa, który nie jest w prostej linii potomkiem Aarona, ale został ustanowiony do Wyższego Kapłaństwa według porządku Melchizedeka.

74. Tak więc będzie on sędzią, powszechnym sędzią pomiędzy mieszkańcami Syjonu, czyli w paliku Syjonu lub w innej gminie Kościoła, gdzie go wyświęcą do tej posługi, dopóki nie będą powiększone granice Syjonu i nie stanie się konieczne, by mieć innych biskupów czy sędziów w Syjonie lub gdzie indziej.

75. A jeżeli wyznaczeni są inni biskupi, działać oni będą w tym samym urzędzie.

76. Lecz potomek Aarona w prostej linii ma słuszne prawo do prezydentury w tym kapłaństwie, do kluczy tej posługi, do działania w urzędzie biskupa niezależnie, bez doradców — z wyjątkiem sytuacji, gdy Prezydent Wyższego kapłaństwa według porządku Melchizedeka jest sądzony — aby zasiadał jako sędzia w Izraelu.

77. A decyzja każdej z tych rad będzie zgodna z przykazaniem, które mówi:

78. Zaprawdę, ponownie powiadam wam, że najważniejsza sprawa Kościoła, oraz najtrudniejsze przypadki Kościoła, o ile nie ma zadowolenia z decyzji biskupa lub sędziów, mają być przekazane i przedstawione radzie Kościoła, przed Prezydium Wyższego Kapłaństwa.

79. A Prezydium rady Wyższego Kapłaństwa będzie mieć moc powołania innych wyższych kapłanów, samych dwunastu, aby asystowali jako doradcy; i tak Prezydium Wyższego Kapłaństwa i jego doradcy będą mieć moc wyrokowania o dowodach w związku z prawami kościelnymi.

80. A po tej decyzji nie będzie się jej więcej wspominać przed Panem; bowiem jest to najwyższa rada Kościoła Boga, a decyzja co do dysput w sprawach duchowych ostateczna.

81. Nikt, kto należy do Kościoła, nie uniknie tej rady Kościoła.

82. A jeżeli Prezydent Wyższego Kapłaństwa dopuści się wykroczenia, postawicie go przed powszechną radą Kościoła wspomaganą przez dwunastu doradców Wyższego Kapłaństwa;

83. A ich decyzja co do niego położy kres dysputom na jego temat.

84. Tak więc nikt nie uniknie sprawiedliwości i praw Boga, aby wszystko mogło odbywać się w porządku i powadze przed Nim, zgodnie z prawdą i prawością.

85. I ponownie, zaprawdę, powiadam wam, że obowiązkiem prezydenta nad urzędem diakona jest przewodniczyć dwunastu diakonom, zasiadać z nimi w radzie i uczyć ich obowiązków, podbudowując się nawzajem, jako dano zgodnie z przymierzami.

86. I obowiązkiem prezydenta nad urzędem nauczycieli jest również przewodniczyć dwudziestu czterem nauczycielom, zasiadać z nimi w radzie, ucząc ich obowiązków ich urzędu, jak podano w przymierzach.

87. Także obowiązkiem prezydenta nad Kapłaństwem Aarona jest przewodniczyć czterdziestu ośmiu kapłanom i zasiadać z nimi w radzie, uczyć ich obowiązków ich urzędu, jako podano w przymierzach —

88. Ten prezydent ma być biskupem; bowiem jest to jeden z obowiązków tego kapłaństwa.

89. Ponownie, obowiązkiem prezydenta nad urzędem starszych jest przewodniczyć dziewięćdziesięciu sześciu starszym, zasiadać z nimi w radzie i uczyć ich zgodnie z przymierzami.

90. Prezydentura ta różni się od tej w Radzie Siedemdziesiątych i przeznaczona jest dla tych, którzy nie podróżują po całym świecie.

91. I ponownie, obowiązkiem Prezydenta urzędu Wyższego Kapłaństwa jest przewodniczyć całemu Kościołowi i być jak Mojżesz —

92. Oto jest w tym mądrość; zaiste, być widzącym, objawicielem, tłumaczem i prorokiem, mając wszystkie dary Boga, które On zsyła głowie Kościoła.

93. A jest to według wizji ukazującej porządek Siedemdziesiątych, że powinni oni mieć siedmiu prezydentów, aby im przewodniczyli, wybranych z grona siedemdziesięciu;

94. A siódmy prezydent z tych prezydentów ma przewodniczyć sześciu;

95. A tych siedmiu prezydentów ma wybrać innych siedemdziesiątych poza pierwszymi siedemdziesiątymi, do których należą, i mają im przewodniczyć;

96. A także innych siedemdziesięciu, aż będzie siedem razy po siedemdziesięciu, jeżeli praca w winnicy koniecznie tego wymaga.

97. I tych siedemdziesięciu ma podróżować, by pełnić posługę najpierw Innym narodom, a potem Żydom.

98. Natomiast inni urzędnicy Kościoła, którzy nie należą do Dwunastu ani do Siedemdziesiątych, nie mają obowiązku odbywać podróży pośród wszystkich narodów, ale mają podróżować tyle, na ile im pozwalają okoliczności, mimo że mogą zajmować równie wysokie i odpowiedzialne urzędy w Kościele.

99. Przeto niech każdy nauczy się teraz swojego obowiązku, i działa w urzędzie, do którego został wyznaczony, z całą pilnością.

100. Ten, kto jest gnuśny, nie będzie uznany za godnego, by ostać się, i ten, kto nie pozna swych obowiązków i nie zyska aprobaty, nie będzie poczytany za godnego, by ostać się. Tak jest. Amen.