ព្រះគម្ពីរ
ម៉ូសាយ 8


ជំពូក​ទី ៨

អាំម៉ូន​បង្រៀន​ប្រជាជន​របស់​លិមហៃ — លោក​ដឹង​អំពី​ផ្ទាំង​ចំនួន​ម្ភៃ​បួន​សន្លឹក​នៃ​សាសន៍​យ៉ារេឌ — បញ្ជី​បុរាណ​អាច​បកប្រែ​បាន​ដោយ​ពួក​អ្នក​មើល​ឆុត — គ្មាន​អំណោយទាន​ណា ប្រសើរ​ជាង​អំណោយទាន​ជា​អ្នក​មើល​ឆុត​ឡើយ។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ១២១ ម.គ.ស.។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា បន្ទាប់​ពី​ស្ដេច​លិមហៃ​បាន​បញ្ចប់​នូវ​ការ​និយាយ​ទៅ​កាន់​ប្រជាជន​របស់​ទ្រង់​ហើយ ត្បិត​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​អំពី​ការណ៍​ជា​ច្រើន​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​បាន​កត់​តែ​រឿង​បន្តិចបន្តួច​ប៉ុណ្ណោះ​នៅ​ក្នុង​សៀវភៅ​នេះ នោះ​ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​ប្រជាជន​របស់​ទ្រង់​អំពី​ការណ៍​ទាំង​អស់​ដែល​ទាក់​ទង​ទៅ​នឹង​បង​ប្អូន​គេ ដែល​នៅ​លើ​ដែនដី​សារ៉ាហិមឡា។

ហើយ​ទ្រង់​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​អាំម៉ូន​ក្រោក​ឈរ​ឡើង​នៅ​ចំពោះ​ហ្វូង​មនុស្ស ហើយ​រៀប​រាប់​ឲ្យ​គេ​ស្ដាប់ អំពី​ការណ៍​ទាំង​អស់​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ដល់​បង​ប្អូន​របស់​គេ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​ដែល​ស៊ីនិព្វ​បាន​ឡើង​ចេញ​ពី​ដែនដី​ទៅ​រហូត​មក​ដល់​ពេល​ដែល​អាំម៉ូន​បាន​ឡើង​មក​ពី​ដែនដី​ដែរ។

ហើយ​អាំម៉ូន​ក៏​បាន​រៀប​រាប់​ឲ្យ​គេ​ស្ដាប់​នូវ​ប្រសាសន៍​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ ដែល​ស្ដេច​បេនយ៉ាមីន​បាន​បង្រៀន​គេ ហើយ​ពន្យល់​ពាក្យ​ទាំង​នោះ ប្រាប់​ដល់​ប្រជាជន​របស់​ស្ដេច​លិមហៃ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​អាច​បាន​យល់​នូវ​ពាក្យ​ទាំង​អស់​ដែល​លោក​បាន​និយាយ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា បន្ទាប់​ពី​លោកបាន​ធ្វើ​ការណ៍​ទាំង​នេះ​ចប់​សព្វ​គ្រប់​ហើយ ស្ដេច​លិមហៃ​បាន​ឲ្យ​ហ្វូង​មនុស្ស​ចេញ​ទៅ ហើយ​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ប្រជាជន​ត្រឡប់​ទៅ​កាន់​ផ្ទះ​រៀងៗ​ខ្លួន​វិញ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ទ្រង់​បាន​ឲ្យ​គេ​យក​ផ្ទាំង​ទាំង​ឡាយ​ដែល​មាន​បញ្ជី​អំពី​ប្រជាជន​របស់​ទ្រង់ ចាប់​តាំង​ពី​គេ​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ដែនដី​សារ៉ាហិមឡា​មក យក​មក​ឲ្យ​អាំម៉ូន​អាន។

ឥឡូវ​នេះ នៅ​ពេល​អាំម៉ូន​បាន​អាន​បញ្ជី​នោះ​ភ្លាម ស្ដេច​ក៏​សួរ​លោក​ចង់​ដឹង​ថា តើ​លោក​អាច​បកប្រែ​ភាសា​បាន​ឬ​ទេ ហើយ​អាំម៉ូន​បាន​ទូល​ប្រាប់​ទ្រង់​ថា លោក​មិន​អាច​បកប្រែ​ភាសា​បាន​ទេ។

ហើយ​ស្ដេច​មាន​បន្ទូល​ទៅ​លោ​ក​ថា ៖ ដោយ​បារម្ភ​ដល់​សេចក្ដី​វេទនា​នៃ​ប្រជាជន​របស់​យើង យើង​បាន​ចាត់​ឲ្យ​ប្រជាជន​យើង​ចំនួន​សែសិប​បី​នាក់ ធ្វើ​ដំណើរ​ចូល​ក្នុង​ទី​រហោស្ថាន ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​អាច​រក​ឃើញ​ដែនដី​សារ៉ាហិមឡា ដើម្បី​ពួក​យើង​អាច​ធ្វើ​សំណូមពរ​ដល់​បង​ប្អូន​យើង សូម​ឲ្យ​គេ​ដោះ​លែង​ពួក​យើង​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​សេវក​ភាព។

ហើយ​ពួក​គេ​វង្វេង​នៅ​ក្នុង​ទី​រហោស្ថាន អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ ក៏​ប៉ុន្តែ​ពួក​គេ​មាន​ការ​ព្យាយាម ហើយ​នៅ​តែ​រក​ដែនដី​សារ៉ាហិមឡា​ពុំ​ឃើញ​ដែរ តែ​បាន​ត្រឡប់​មក​ដែនដី​នេះ​វិញ ក្រោយ​ពី​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​នៅ​លើ​ដែនដី​មួយ ដែល​នៅ​កណ្ដាល​ទឹកជា​ច្រើន ហើយ​បាន​រក​ឃើញ​ដែនដី​មួយ ដែល​ពោរ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ឆ្អឹង​មនុស្ស និង​ឆ្អឹង​សត្វ ហើយ​ពោរ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​អគារ​បាក់​បែក​គ្រប់​យ៉ាង ព្រម​ទាំង​បាន​រក​ឃើញ​ដែនដី​មួយ ដែល​ធ្លាប់​មាន​មនុស្ស​នៅ​ជា​ច្រើន​ស្មើ​ទៅ​នឹង​ពួក​ពល​អ៊ីស្រាអែល​ដែរ។

ហើយ​ដើម្បី​ជា​សាក្សី​ថា​អ្វីៗ ដែល​គេ​បាន​និយាយ​នោះ​ជា​ការ​ពិត ពួក​គេ​បាន​យក​មក​តាម នូវ​ផ្ទាំង​ចំនួន​ម្ភៃ​បួន​ផ្ទាំង​ដែល​ពេញ​ដោយ​ឆ្លាក់​ត្រា ហើយ​ផ្ទាំង​ទាំង​នោះ​ធ្វើ​ពី​មាស​សុទ្ធ។

១០ហើយ​មើល​ចុះ ពួក​គេ​ក៏​បាន​យក​ប្រដាប់​បាំង​ទ្រូង​ដែល​ធំ​មក​ផង ដែល​ធ្វើ​ពី​លង្ហិន និង​ស្ពាន់ ហើយ​នៅ​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ។

១១ហើយ​មួយ​ទៀត ពួក​គេ​ថែម​ទាំង​យក​ដាវ​ទាំង​ឡាយ តែ​ដង​ខូច​អស់​ទៅ​ហើយ ហើយ​ផ្លែ​ក៏​ដុះ​ស្នឹម ហើយ​នៅ​លើ​ដែនដី​គ្មាន​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​អាច​បកប្រែ​ភាសា ឬ​ឆ្លាក់​ត្រា​នៅ​លើ​ផ្ទាំង​ទាំង​នោះ​បាន​ឡើយ។ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ យើង​សួរ​អ្នក​ថា តើ​អ្នក​អាច​បក​ប្រែ​បាន​ទេ?

១២ហើយ​យើង​សួរ​អ្នក​ទៀត​ថា ៖ តើ​អ្នក​ស្គាល់​អ្នក​ណា ដែល​អាច​បកប្រែ​បាន​ទេ? ព្រោះ​យើង​ចង់​បកប្រែ​បញ្ជី​ទាំង​នេះមក​ជា​ភាសា​របស់​យើង​រាល់​គ្នា ព្រោះ​ក្រែង​វា​នឹង​ប្រាប់​ពួក​យើង​ឲ្យ​ដឹង​អំពី​សំណល់​នៃ​ប្រជាជន​ដែល​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ចោល ដែល​ជា​ប្រភព​ទឹក​នៃ​បញ្ជី​ទាំង​នេះ ឬ​ក្រែង​វា​ឲ្យ​ពួក​យើង​ដឹង​អំពី​ប្រជាជន ដែល​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ចោល ហើយ​យើង​ចង់​ដឹង​អំពី​បុព្វហេតុ​នៃ​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ពួក​គេ។

១៣ឥឡូវ​នេះ អាំម៉ូន​បាន​ទូល​ទៅ​ស្ដេច​ថា ៖ ឱ​ព្រះ​រាជា​អើយ ទូលបង្គំ​សូមទូល​ជា​ប្រាកដ​ថា មាន​មនុស្ស​ម្នាក់ ដែល​អាច​បកប្រែ​បញ្ជី​ទាំង​នេះ​បាន ព្រោះ​លោក​នោះ​មាន​គ្រឿង​ប្រដាប់​ម្យ៉ាង ដែល​លោក​យក​មក​ឆ្លុះ​មើល ហើយ​បកប្រែ​បញ្ជី​ទាំង​អស់​បាន ដែល​ជា​បញ្ជី​បុរាណ ហើយ​នេះ​គឺជា​អំណោយទាន​ដែល​បាន​មក​ពី​ព្រះ។ ហើយ​គ្រឿង​ប្រដាប់​ទាំង​នោះ ត្រូវ​បាន​ហៅ​ថា ប្រដាប់​បកប្រែ ហើយ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​មើល​ទៅ​លើ​ប្រដាប់​ទាំង​នោះ​បាន​ឡើយ លើក​លែងតែ​ត្រូវ​បាន​បញ្ជា ព្រោះ​ខ្លាចក្រែង​អ្នក​នោះ មើល​ឃើញ​នូវ​អ្វី​ដែល​លោក​មិន​ត្រូវ​ឃើញ នោះ​លោក​នឹង​ត្រូវ​វិនាស។ ហើយ​អ្នក​ណា​ដែល​ត្រូវ​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​មើល​ទៅ​លើ​ប្រដាប់​នោះ អ្នក​នោះ​ហៅ​ថា អ្នក​មើល​ឆុត។

១៤ហើយ​មើល​ចុះ ស្ដេច​របស់​ប្រជាជន​ដែល​នៅ​លើ​ដែនដី​សារ៉ាហិមឡា ជា​មនុស្ស​ដែល​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ទាំង​នេះ ហើយ​ជា​មនុស្ស​ដែល​បាន​ទទួល​អំណោយទាន​ដ៏​ខ្ពស់​នេះ​អំពី​ព្រះ។

១៥ហើយ​ស្ដេច​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា អ្នក​មើល​ឆុត គឺ​ធំ​ជាង​ព្យាការី​ទៅ​ទៀត។

១៦ហើយ​អាំម៉ូន​និយាយ​ថា អ្នក​មើល​ឆុត គឺជា​អ្នក​ទទួល​វិវរណៈ ហើយ​ជា​ព្យាការី​ផង​ដែរ ហើយ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​មាន​អំណោយ​ទាន​ប្រសើរ​ជាង​នេះ​ឡើយ លើក​លែងតែ​អ្នក​នោះ មាន​ព្រះ​ចេស្ដា​នៃ​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​គ្មាន​មនុស្ស​ណា​អាច​មាន​ឡើយ ក៏​ប៉ុន្តែ​មនុស្ស​ម្នាក់​អាច​មាន​អំណាច​ដ៏​ធំ ដែល​ត្រូវ​បាន​ប្រទាន​មក​ពី​ព្រះ។

១៧ប៉ុន្តែ​អ្នក​មើល​ឆុត​អាច​ដឹង​អំពី​ការណ៍​ទាំង​ឡាយ​ដែល​កន្លង​មក​ហើយ និង​ការណ៍​ទាំង​ឡាយ​ដែល​នឹង​កើត​ឡើង​នៅ​ពេល​ខាង​មុខ​ផង ហើយ​ដោយ​សារ​ប្រដាប់​បកប្រែ​ទាំង​នេះ ទើប​គ្រប់​ការណ៍​ទាំង​អស់​ត្រូវ​បាន​បើក​ឲ្យ​ឃើញ ឬ​និយាយ​ម្យ៉ាង​ទៀត​ថា ការណ៍​សម្ងាត់​ទាំង​ឡាយ​នឹង​ត្រូវ​បាន​សម្ដែង​ឲ្យ​ដឹង ហើយ​ការណ៍​លាក់​កំបាំង​ទាំង​ឡាយ​នឹង​ត្រូវ​បាន​ចេញ​មក​ឯ​ពន្លឺ ហើយ​ការណ៍​ទាំង​ឡាយ​ដែល​គ្មាន​គេ​ដឹង នោះ​ក៏​នឹង​ត្រូវ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ដឹង​ដោយ​សារ​វត្ថុ​ទាំង​នេះ ហើយ​ការណ៍​ទាំង​ឡាយ​ក៏​នឹង​ត្រូវ​បាន​ធ្វើ​ដឹង ដោយ​សារ​វត្ថុ​ទាំង​នេះ​ដែរ បើ​ពុំ​នោះ​សោត​ទេ នឹង​ពុំ​មាន​អ្នក​ណា​អាច​ដឹង​បាន​ឡើយ។

១៨ម្ល៉ោះ​ហើយ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​មធ្យោបាយ​មួយ​ថា តាម​រយៈ​សេចក្ដី​ជំនឿ នោះ​មនុស្ស​អាច​សម្ដែង​អព្ភូតហេតុ​ដ៏​អស្ចារ្យ​ផ្សេង ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ គេ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន​ប្រយោជន៍​ដ៏​ធំ​ដល់​មនុស្ស​ទូ​ទៅ។

១៩ហើយ​ឥឡូវ​នេះ កាល​អាំម៉ូន​បាន​បញ្ចប់​នូវ​ការ​និយាយ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ហើយ នោះ​ស្ដេច​មាន​សេចក្ដី​រីករាយ​ជា​ខ្លាំង ហើយ​បាន​ថ្លែង​អំណរគុណ​ដល់​ព្រះ​ថា ៖ ពិតជា​មាន​ការ​អាថ៌កំបាំង​ដ៏​ធំ​មួយ​នៅ​លើ​ផ្ទាំង​ទាំង​នេះ ឯ​ប្រដាប់​បកប្រែ​ទាំង​នេះ ពិតជា​ត្រូវ​បាន​រៀប​ចំ​ឡើង​ក្នុង​គោលបំណង ដើម្បី​លាតត្រដាង​នូវ​សេចក្ដី​អាថ៌កំបាំង​ទាំង​នេះ​ដល់​កូន​ចៅ​មនុស្ស។

២០ឱ​អស្ចារ្យ​ណាស់​ហ្ន៎​កិច្ចការ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​ទ្រង់​នឹង​ស៊ូទ្រាំ​ជាមួយ​នឹង​រាស្ត្រ​របស់​ទ្រង់​ដល់​កាលណា​ទៅ មែន​ហើយ ឯ​យោបល់​របស់​កូន​ចៅ​មនុស្ស​ពិតជា​ងងឹតងងល់ ហើយ​រាក់​កំផែល​មែន ព្រោះ​ពួក​គេ​ពុំ​ស្វែងរក​ប្រាជ្ញា ហើយ​ពួក​គេ​ក៏​មិន​ចង់​ឲ្យ​ប្រាជ្ញា​ដឹកនាំ​គេ​ដែរ!

២១មែន​ហើយ ពួក​គេ​ដូច​ជា​ចៀម​ព្រៃ​មួយ​ហ្វូង ហើយ​រត់គេច​ពី​អ្នក​គង្វាល ហើយ​រត់​រសាត់​ព្រាត់ ហើយ​ត្រូវ​សត្វ​សាហាវ​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​ដេញ​ហែក​ស៊ីសាច់៕