๑ และบัดนี้เหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือซีนิฟฟ์มอบอาณาจักรให้โนอาห์, บุตรคนหนึ่งของท่าน; ฉะนั้นโนอาห์เริ่มปกครองแทนท่าน; และเขาไม่ได้เดินในทางของบิดา.

๒ เพราะดูเถิด, เขาไม่ได้รักษาพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้า, แต่เขาเดินไปตามความปรารถนาของใจตนเอง. และเขามีภรรยาและอนุภรรยาหลายคน. และเขาได้ทำให้ผู้คนของเขากระทำบาป, และกระทำสิ่งน่าชิงชังในสายพระเนตรของพระเจ้า. แท้จริงแล้ว, และพวกเขากระทำการผิดประเวณีและความชั่วร้ายนานาประการ.

๓ และเขาเรียกเก็บภาษีหนึ่งในห้าของทุกสิ่งที่คนทั้งหลายครอบครอง, หนึ่งในห้าของทองพวกเขาและเงินของพวกเขา, และหนึ่งในห้าของซิฟฟ์พวกเขา, และทองแดงของพวกเขา, และทองเหลืองและเหล็กของพวกเขา; และหนึ่งในห้าของลูกสัตว์อ้วนของพวกเขา; และหนึ่งในห้าของธัญพืชทั้งหมดของพวกเขาด้วย.

๔ และทั้งหมดนี้เขาเอาไปปรนเปรอตน, และภรรยาและเหล่าอนุภรรยาของเขา; และปุโรหิตของเขาด้วย, กับภรรยาของคนพวกนี้และเหล่าอนุภรรยาของคนพวกนี้; เขาเปลี่ยนแปลงกิจจานุกิจของอาณาจักรไปดังนั้น.

๕ เพราะเขาถอดปุโรหิตทั้งหมดที่บิดาของเขาอุทิศถวายไว้, และอุทิศถวายคนใหม่แทน, ซึ่งคนเช่นนี้ทะนงตนด้วยความถือดีในใจตน.

๖ แท้จริงแล้ว, และดังนี้คนพวกนี้ได้รับการค้ำจุนในความเกียจคร้านของตน, และในการนับถือรูปเคารพของตน, และในการผิดประเวณีของตน, ด้วยภาษีซึ่งกษัตริย์โนอาห์เก็บจากผู้คนของเขา; ดังนั้นผู้คนจึงทำงานหนักยิ่งเพื่อค้ำจุนความชั่วช้าสามานย์.

๗ แท้จริงแล้ว, และพวกเขากลายเป็นคนนับถือรูปเคารพด้วย, เพราะพวกเขาถูกหลอกด้วยคำพูดที่ไร้ประโยชน์และคำป้อยอของกษัตริย์และปุโรหิต; เพราะคนพวกนี้กล่าวคำป้อยอกับผู้คน.

๘ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือกษัตริย์โนอาห์สร้างอาคารหรูหราและกว้างหลายหลัง; และเขาประดับอาคารด้วยงานไม้ที่ประณีต, และด้วยสิ่งมีค่านานัปการ, ด้วยทอง, และด้วยเงิน, และด้วยเหล็ก, และด้วยทองเหลือง, และด้วยซิฟฟ์, และด้วยทองแดง;

๙ และเขาสร้างวังโอฬาร, และบัลลังก์อยู่ตรงกลางไว้ให้ตนด้วย, ซึ่งทั้งหมดนี้ทำด้วยไม้เนื้อดีและประดับด้วยทองและเงินและด้วยของมีค่า.

๑๐ และเขาให้คนงานของเขาทำงานประณีตนานัปการภายในกำแพงพระวิหาร, ด้วยไม้เนื้อดี, และด้วยทองแดง, และด้วยทองเหลือง.

๑๑ และที่นั่งซึ่งจัดไว้ต่างหากสำหรับมหาปุโรหิต, ซึ่งอยู่เหนือที่นั่งอื่นทั้งหมดนั้น, เขาประดับไว้ด้วยทองบริสุทธิ์; และเขาให้สร้างพนักอกไว้หน้าที่นั่ง, เพื่อพวกเขาจะได้อิงตัวและแขนของตนบนนั้นขณะพูดคำเท็จและไม่มีประโยชน์กับผู้คนของเขา.

๑๒ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเขาสร้างหอสูงใกล้พระวิหาร; แท้จริงแล้ว, เป็นหอที่สูงมาก, แม้สูงจนเขายืนได้บนยอดหอนั้นและมองเห็นแผ่นดินแห่งไชลัม, และแผ่นดินแห่งเช็มลอนด้วย, ซึ่งชาวเลมันครอบครอง; และเขามองเห็นได้แม้ทั่วแผ่นดินโดยรอบ.

๑๓ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเขาให้สร้างอาคารหลายหลังในแผ่นดินแห่งไชลัม; และเขาให้สร้างหอสูงใหญ่แห่งหนึ่งไว้บนเนินเขาทางเหนือของแผ่นดินแห่งไชลัม, ซึ่งเคยเป็นที่หลบภัยสำหรับลูกหลานของนีไฟในเวลาที่พวกเขาหลบหนีออกจากแผ่นดิน; และเขาทำไปดังนี้โดยใช้ทรัพย์สินมีค่าซึ่งได้มาจากการเก็บภาษีของผู้คนของเขา.

๑๔ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเขามีใจฝักใฝ่อยู่กับทรัพย์สินมีค่าของตน, และเขาใช้เวลาของตนดำเนินชีวิตอย่างมัวเมาอยู่กับภรรยาของเขาและเหล่าอนุภรรยาของเขา; และปุโรหิตของเขาใช้เวลาของตนเช่นนั้นอยู่กับหญิงโสเภณีด้วย.

๑๕ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเขาปลูกสวนองุ่นทั่วทั้งแผ่นดิน; และเขาสร้างบ่อย่ำองุ่น, และทำเหล้าองุ่นไว้มาก; และดังนั้นเขาจึงกลายเป็นนักเลงเหล้าองุ่น, และผู้คนของเขาด้วย.

๑๖ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือชาวเลมันเริ่มยกมาโจมตีผู้คนของเขา, โจมตีกลุ่มคนจำนวนน้อย, และสังหารคนเหล่านั้นในทุ่งของตน, และขณะที่พวกเขากำลังเลี้ยงฝูงสัตว์ของตน.

๑๗ และกษัตริย์โนอาห์ส่งยามไปยังที่ต่าง ๆ ในแผ่นดินเพื่อขับไล่พวกนั้นออกไป; แต่เขามิได้ส่งไปเป็นจำนวนเพียงพอ, และชาวเลมันยกมาโจมตีพวกเขาและฆ่าพวกเขา, และไล่ฝูงสัตว์ของพวกเขามากมายออกจากแผ่นดิน; ดังนั้นชาวเลมันจึงเริ่มทำลายพวกเขา, และแสดงความเกลียดชังต่อพวกเขา.

๑๘ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือกษัตริย์โนอาห์ส่งกองทัพของเขาไปต่อสู้คนพวกนั้น, และพวกเขาถูกขับไล่กลับไป, หรือพวกเขาขับไล่คนพวกนั้นกลับไปชั่วเวลาหนึ่ง; ฉะนั้น, พวกเขาจึงกลับมาพร้อมกับชื่นชมข้าวของที่พวกเขายึดได้.

๑๙ และบัดนี้, เพราะชัยชนะครั้งใหญ่นี้พวกเขาจึงทะนงตนด้วยความถือดีในใจตน; พวกเขาอวดอ้างถึงกำลังของตนเอง, โดยกล่าวว่าพวกเขาห้าสิบคนจะยืนสู้ชาวเลมันได้เป็นพัน ๆ คน; และพวกเขาโอ้อวดดังนั้น, และเบิกบานในเลือด, และการนองเลือดของพี่น้องพวกเขา, และการนี้เนื่องจากความชั่วร้ายของกษัตริย์และปุโรหิตของเขา.

๒๐ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือมีชายคนหนึ่งในบรรดาพวกเขานามว่าอบินาได; และท่านออกไปในบรรดาพวกนี้, และเริ่มพยากรณ์, มีความว่า : ดูเถิด, พระเจ้าตรัสดังนี้, และพระองค์ทรงบัญชาข้าพเจ้าดังนี้, มีความว่า, จงออกไป, และกล่าวแก่คนพวกนี้ว่า, พระเจ้าตรัสดังนี้—วิบัติจงมีแก่คนพวกนี้, เพราะเราเห็นความน่าชิงชังของพวกเขา, และความชั่วร้ายของพวกเขา, และการผิดประเวณีของพวกเขา; และเว้นแต่พวกเขาจะกลับใจ เราจะไปเยือนพวกเขาในความโกรธของเรา.

๒๑ และเว้นแต่พวกเขาจะกลับใจและหันมาหาพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าของพวกเขา, ดูเถิด, เราจะปล่อยพวกเขาให้อยู่ในเงื้อมมือศัตรูของพวกเขา; แท้จริงแล้ว, และพวกเขาจะถูกนำไปสู่การเป็นทาส; และพวกเขาจะถูกทรมานโดยมือศัตรูของพวกเขา.

๒๒ และเหตุการณ์จะบังเกิดขึ้นคือพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าของพวกเขา, และคือพระผู้เป็นเจ้าที่หวงแหน, ที่จะเยือนความชั่วช้าสามานย์ของผู้คนของเรา.

๒๓ และเหตุการณ์จะบังเกิดขึ้นคือเว้นแต่คนพวกนี้จะกลับใจและหันมาหาพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าของพวกเขา, พวกเขาจะถูกนำไปสู่การเป็นทาส; และไม่มีใครจะปลดปล่อยพวกเขา, เว้นแต่จะเป็นพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพ.

๒๔ แท้จริงแล้ว, และเหตุการณ์จะบังเกิดขึ้นคือเมื่อพวกเขาจะร้องต่อเรา เราจะเชื่องช้าที่จะฟังเสียงร้องของพวกเขา; แท้จริงแล้ว, และเราจะปล่อยให้ศัตรูของพวกเขาลงทัณฑ์พวกเขา.

๒๕ และเว้นแต่พวกเขาจะกลับใจด้วยการนุ่งห่มผ้ากระสอบและโรยศีรษะด้วยขี้เถ้า, และร้องอย่างสุดกำลังต่อพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าของพวกเขาแล้ว, เราจะไม่ฟังคำสวดอ้อนวอนของพวกเขา, ทั้งเราจะไม่ปล่อยพวกเขาออกจากความทุกข์; และพระเจ้าตรัสดังนี้, และพระองค์ทรงบัญชาข้าพเจ้าดังนี้.

๒๖ บัดนี้เหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเมื่ออบินาไดกล่าวถ้อยคำเหล่านี้แก่พวกเขาแล้ว พวกเขาโกรธท่าน, และหมายมั่นจะเอาชีวิตท่าน; แต่พระเจ้าทรงปลดปล่อยท่านออกจากเงื้อมมือพวกเขา.

๒๗ บัดนี้เมื่อกษัตริย์โนอาห์รู้ถึงถ้อยคำซึ่งอบินาไดพูดกับผู้คน, เขาโกรธด้วย; และเขากล่าวว่า : อบินาไดคือใคร, ที่จะตัดสินข้าพเจ้าและผู้คนของข้าพเจ้า, หรือพระเจ้าคือผู้ใดเล่า, ที่จะนำความทุกข์ใหญ่หลวงเช่นนั้นมาให้ผู้คนของข้าพเจ้า ?

๒๘ ข้าพเจ้าสั่งพวกท่านให้นำอบินาไดมาที่นี่, เพื่อข้าพเจ้าจะได้สังหารเขา, เพราะเขากล่าวเรื่องเหล่านี้เพื่อจะยั่วยุผู้คนของข้าพเจ้าให้โกรธกัน, และให้เกิดการขัดแย้งในบรรดาผู้คนของข้าพเจ้า; ฉะนั้นข้าพเจ้าจะสังหารเขา.

๒๙ บัดนี้ดวงตาของผู้คนมืดบอด; ฉะนั้นพวกเขาจึงทำใจแข็งกระด้างต่อถ้อยคำของอบินาได, และพวกเขาหมายมั่นจะจับท่านตั้งแต่เวลานั้นมา. และกษัตริย์โนอาห์ทำใจแข็งกระด้างต่อพระวจนะของพระเจ้า, และไม่ได้กลับใจจากการกระทำชั่วของเขา.