พระคัมภีร์
เจคอบ 5


บทที่ ๕

เจคอบยกนิทานสอนใจของซีนัสเรื่องต้นมะกอกสวนและมะกอกป่ามาเล่า—มะกอกสองอย่างนี้เปรียบได้กับอิสราเอลและคนต่างชาติ—การกระจัดกระจายและการรวมกันของอิสราเอลทำนายไว้ล่วงหน้า—พาดพิงถึงชาวนีไฟกับชาวเลมันและเชื้อสายทั้งหมดแห่งอิสราเอล—คนต่างชาติจะถูกต่อกิ่งกับอิสราเอล—ในที่สุดสวนองุ่นจะถูกเผา. ประมาณ ๕๔๔–๔๒๑ ปีก่อนคริสตกาล.

ดูเถิด, พี่น้องข้าพเจ้า, ท่านจำไม่ได้หรือว่าเคยอ่านถ้อยคำของศาสดาพยากรณ์ซีนัส, ซึ่งท่านกล่าวแก่เชื้อสายแห่งอิสราเอล, มีความว่า :

จงสดับฟัง, โอ้ท่านเชื้อสายแห่งอิสราเอล, และจงฟังคำข้าพเจ้า, ศาสดาพยากรณ์ของพระเจ้า.

เพราะดูเถิด, พระเจ้าตรัสดังนี้, เราจะเปรียบเจ้า, โอ้เชื้อสายแห่งอิสราเอล, เหมือนกับต้นมะกอกสวน, ซึ่งชายผู้หนึ่งเอามาบำรุงเลี้ยงในสวนองุ่นของเขา; และมันเติบโต, และแก่ลง, และเริ่มโทรม.

และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเจ้าของสวนองุ่นออกมา, และเขาเห็นว่าต้นมะกอกของเขาเริ่มโทรม; และเขาพูดว่า : เราจะลิดกิ่ง, และพรวนดินรอบโคนต้น, และบำรุงเลี้ยงมัน, เพื่อบางทีมันอาจแตกกิ่งอ่อนและงาม, และไม่ตาย.

และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเขาลิดกิ่ง, และพรวนดินรอบโคนต้น, และบำรุงเลี้ยงมันตามถ้อยคำของเขา.

และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือหลังจากนั้นหลายวันมันเริ่มแตก, กิ่งอ่อนและงามออกมาบ้าง; แต่ดูเถิด, ยอดใหญ่ของมันเริ่มเฉา.

และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเจ้าของสวนองุ่นเห็นสิ่งนี้, และเขาพูดกับคนใช้ของเขา : มันทำให้เราเศร้าโศกที่เราจะสูญเสียไม้ต้นนี้; ดังนั้น, จงไปหักกิ่งของต้นมะกอกป่า, และนำมาให้เราที่นี่; และเราจะหักกิ่งใหญ่ ๆ เหล่านั้นซึ่งกำลังจะเริ่มเหี่ยว, และเราจะโยนมันเข้าไปในไฟเพื่อมันจะถูกเผา.

และดูเถิด, พระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัส, เราเอากิ่งอ่อนและงามเหล่านี้ไปเป็นอันมาก, และเราจะต่อกิ่งมันเข้ากับที่ใดก็ตามที่เราต้องการ; และมันหาสำคัญไม่หากเป็นไปว่ารากของต้นนี้จะตาย, เราจะเก็บรักษาผลของมันไว้ให้ตัวเรา; ดังนั้น, เราจะเอากิ่งอ่อนและงามเหล่านี้ไป, และเราจะต่อกิ่งมันเข้ากับที่ใดก็ตามที่เราต้องการ.

เจ้าจงเอากิ่งของต้นมะกอกป่าไป, และต่อกิ่ง, มันเข้าแทนที่; และกิ่งเหล่านี้ซึ่งเราหักออกเราจะโยนมันเข้าไปในไฟและเผามัน, เพื่อมันจะไม่กีดขวางที่ในสวนองุ่นของเรา.

๑๐ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือคนใช้ของพระเจ้าแห่งสวนองุ่นได้ทำตามพระดำรัสของพระเจ้าแห่งสวนองุ่น, และต่อกิ่งของต้นมะกอกป่า.

๑๑ และพระเจ้าแห่งสวนองุ่นทรงให้พรวนดินรอบโคนต้น, และลิดกิ่ง, และบำรุงเลี้ยง, โดยตรัสกับคนใช้ของพระองค์ว่า : มันทำให้เราเศร้าโศกที่เราจะสูญเสียไม้ต้นนี้; ดังนั้น, เพื่อเราอาจจะเก็บรักษารากของมันไว้ไม่ให้ตาย, เพื่อเราจะได้เก็บรักษามันไว้ให้ตัวเรา, เราจึงทำสิ่งนี้.

๑๒ ดังนั้น, จงไปทำงานของเจ้า; จงเฝ้าดูต้นไม้, และบำรุงเลี้ยงมัน, ตามถ้อยคำของเรา.

๑๓ และเราจะนำกิ่งเหล่านี้ไปไว้ท้ายสวนองุ่นของเรา, ที่ใดก็ตามซึ่งเราต้องการ, มันหาสำคัญแก่เจ้าไม่; และเราทำดังนี้เพื่อเราจะเก็บรักษากิ่งเดิมของต้นไม้ไว้ให้ตัวเรา; และ, เพื่อเราจะเก็บผลของมันไว้ให้ตัวเรา, เผื่อฤดูกาลหน้าด้วย; เพราะมันทำให้เราเศร้าโศกที่เราจะสูญเสียไม้ต้นนี้และผลของมัน.

๑๔ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นเสด็จไปตามทางของพระองค์, และทรงซ่อนกิ่งเดิมของต้นมะกอกสวนไว้ท้ายสวนองุ่น, บางกิ่งทรงไว้ที่หนึ่งและบางกิ่งทรงไว้อีกที่หนึ่ง, ตามพระประสงค์และความพอพระทัยของพระองค์.

๑๕ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเวลาผ่านไปนาน, และพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับคนใช้ของพระองค์ : มาเถิด, ให้เราลงไปในสวนองุ่น, เพื่อเราจะทำงานกันในสวนองุ่น.

๑๖ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่น, และคนใช้ด้วย, ลงไปทำงานในสวนองุ่น. และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือคนใช้ทูลนายของเขา : ดูเถิด, ทอดพระเนตรตรงนี้; ขอพระองค์ทอดพระเนตรไม้ต้นนี้เถิด.

๑๗ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นทอดพระเนตรและทรงเห็นต้นไม้ซึ่งมีกิ่งมะกอกป่าต่อไว้; และมันได้งอกออกมาและเริ่มออกผลแล้ว. และพระองค์ทรงเห็นว่าไม้ต้นนั้นดี; และผลของมันเหมือนกับผลของต้นเดิม.

๑๘ และพระองค์ตรัสกับคนใช้ : ดูเถิด, กิ่งของต้นป่ารับเอาความชื้นจากรากของต้น, จนรากนั้นเกิดความแข็งแรงมาก; และเพราะรากของมันมีความแข็งแรงมากกิ่งป่าจึงออกเป็นผลสวน. บัดนี้, หากเราทั้งสองไม่ได้นำกิ่งเหล่านี้มาต่อเข้าไว้, ต้นของมันคงจะตาย, และบัดนี้, ดูเถิด, เราจะเก็บผล, ที่เกิดจากมันไว้ให้มาก; และผลของมันเราจะเก็บไว้เผื่อฤดูกาลหน้าเพื่อตัวเราเอง.

๑๙ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับคนใช้ : มานี่แน่ะ, ให้เราทั้งสองไปที่ท้ายสวนองุ่น, และดูว่ากิ่งเดิมของต้นออกผลมากขึ้นเช่นกันหรือไม่, เพื่อเราจะเก็บผลของมันไว้เผื่อฤดูกาลหน้า, เพื่อตัวเราเอง.

๒๐ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกท่านออกไปยังที่ซึ่งผู้เป็นนายได้ซ่อนกิ่งเดิมของต้นไว้, และพระองค์ตรัสกับคนใช้ : จงดูสิ่งเหล่านี้; และเขาเห็นต้นแรกที่ได้ออกผลมาก; และเขาเห็นด้วยว่ามันดี. และพระองค์ตรัสกับคนใช้ : จงเก็บผลของมัน, และเก็บไว้เผื่อฤดูกาลหน้า, เพื่อเราจะเก็บรักษาไว้ให้ตัวเราเอง; เพราะดูเถิด, พระองค์ตรัส, เราบำรุงเลี้ยงมันมาเป็นเวลานานเพียงนี้, และมันออกผลให้มาก.

๒๑ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือคนใช้กล่าวแก่นายของเขา : เหตุใดพระองค์จึงเสด็จมาปลูกไม้ต้นนี้, หรือกิ่งนี้ของต้นไม้ที่นี่ ? เพราะดูเถิด, มันเป็นดินเลวที่สุดในบรรดาที่ดินทั้งหมดแห่งสวนองุ่นของพระองค์.

๒๒ และพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับเขา : อย่าให้คำปรึกษาแก่เรา; เรารู้ว่ามันเป็นดินเลว; ดังนั้น, เราจึงกล่าวแก่เจ้าว่า, เราบำรุงเลี้ยงมันมานานถึงเพียงนี้, และเจ้าเห็นแล้วว่ามันออกผลให้มาก.

๒๓ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นรับสั่งกับคนใช้ของพระองค์ : ดูนี่สิ; ดูเถิดเราปลูกอีกกิ่งของต้นไว้ด้วย; และเจ้ารู้ว่าที่ดินตรงนี้เลวกว่าแห่งแรก. แต่, จงดูต้นไม้เถิด. เราบำรุงเลี้ยงมันมาเป็นเวลานานเพียงนี้, และมันออกผลมาก; ฉะนั้น, จงรวบรวมผล, และเก็บมันไว้เผื่อฤดูกาลหน้า, เพื่อเราจะเก็บรักษามันไว้ให้ตัวเราเอง.

๒๔ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับคนใช้ของพระองค์อีก : ดูนี่สิ, และจงดูกิ่งอีกกิ่งหนึ่ง, ซึ่งเราปลูกไว้ด้วย; จงดูสิว่าเราบำรุงเลี้ยงมันด้วย, และมันออกผล.

๒๕ และพระองค์ตรัสกับคนใช้ : ดูนี่สิและจงดูต้นสุดท้าย. ดูเถิด, ต้นนี้เราปลูกไว้ในตรงดินดี; และเราบำรุงเลี้ยงมันมาเป็นเวลานานเพียงนี้, และเพียงส่วนหนึ่งของต้นที่ออกเป็นผลสวน, และส่วนอื่นของต้นที่ออกเป็นผลป่า; ดูเถิด, เราบำรุงเลี้ยงไม้ต้นนี้มาเหมือนกับต้นอื่น ๆ.

๒๖ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับคนใช้ : จงหักกิ่งที่ไม่ออกผลดี, และโยนเข้าไปในไฟเถิด.

๒๗ แต่ดูเถิด, คนใช้ทูลพระองค์ : ขอให้เราลิดกิ่ง, และช่วยกันพรวนดินรอบโคนต้น, และบำรุงเลี้ยงมันต่อไปอีกสักหน่อย, เพื่อมันอาจจะออกผลดีให้พระองค์, เพื่อพระองค์จะทรงเก็บมันไว้เผื่อฤดูกาลหน้าได้.

๒๘ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นและคนใช้ของพระเจ้าแห่งสวนองุ่นบำรุงเลี้ยงผลทั้งหมดของสวนองุ่นแห่งนี้.

๒๙ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเวลาผ่านไปนาน, และพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับคนใช้ของพระองค์ : มาเถิด, ให้เราลงไปในสวนองุ่น, เพื่อเราจะทำงานในสวนองุ่นกันอีก. เพราะดูเถิด, เวลาใกล้เข้ามาแล้ว, และที่สุดจะมาถึงในไม่ช้า; ดังนั้น, เราต้องเก็บผลไว้เผื่อฤดูกาลหน้า, ให้ตัวเราเอง.

๓๐ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นและคนใช้ลงไปในสวนองุ่น; และพวกท่านมาถึงต้นที่กิ่งเดิมของมันถูกหักไป, และต่อกิ่งป่าไว้; และดูเถิดผลนานาชนิดย้อยระย้าอยู่ที่ต้น.

๓๑ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นทรงชิมผลนั้น, ทุกชนิดตามจำนวนของมัน. และพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัส : ดูเถิด, เราทั้งสองบำรุงเลี้ยงไม้ต้นนี้มาเป็นเวลานานถึงเพียงนี้, และเราเก็บผลไว้มากเผื่อฤดูกาลหน้า.

๓๒ แต่ดูเถิด, ครั้งนี้มันออกผลมาก, และไม่มีดีเลยสักผล. และดูเถิด, มีผลเลวทุกชนิด; และไม้ต้นนี้หามีประโยชน์แก่เราไม่, ทั้งที่เราลงแรงไปสิ้น; และบัดนี้มันทำให้เราเศร้าโศกที่จะสูญเสียไม้ต้นนี้ไป.

๓๓ และพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับคนใช้ : เราทั้งสองจะทำอะไรกับต้นไม้เล่า, เพื่อเราจะเก็บรักษาผลดีของมันไว้ให้ตัวเราเองอีก ?

๓๔ และคนใช้ทูลนายของเขา : ทรงดูเถิด, เพราะพระองค์ทรงเอากิ่งต้นมะกอกป่าต่อไว้มันจึงบำรุงเลี้ยงราก, ทำให้มันมีชีวิตและมันไม่ตาย; ดังนั้นพระองค์ทรงเห็นว่ามันยังดีอยู่.

๓๕ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับคนใช้ของพระองค์ : ไม้ต้นนี้หามีประโยชน์แก่เราไม่, และรากของมันหามีประโยชน์แก่เราไม่ตราบเท่าที่มันจะออกผลชั่ว.

๓๖ กระนั้นก็ตาม, เรายังรู้ว่ารากนั้นดี, และเพื่อจุดประสงค์ของเราเองเราจึงเก็บรักษามันไว้; และเพราะมันแข็งแรงมากมันจึงออกผลดี, จากกิ่งป่า, มาจนบัดนี้.

๓๗ แต่ดูเถิด, กิ่งป่าเติบโตและเบียดเบียนรากของมัน; และเพราะกิ่งป่ามีพลังเหนือรากของมันมันจึงออกผลชั่วมามาก; และเพราะมันออกผลชั่วมามากเจ้าจึงเห็นว่ามันเริ่มเฉา; และในไม่ช้ามันจะไม่ออกผล, จนมันจะถูกโยนเข้าไปในไฟ, นอกจากเราจะทำบางสิ่งสำหรับมันเพื่อปกปักรักษามันไว้.

๓๘ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับคนใช้ของพระองค์ : ให้เราลงไปท้ายสวนองุ่นกันเถิด, และดูว่ากิ่งเดิมออกผลชั่วด้วยหรือไม่.

๓๙ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกท่านลงไปที่ท้ายสวนองุ่น. และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกท่านเห็นว่าผลของกิ่งเดิมเน่าเสียไปด้วย; แท้จริงแล้ว, ผลของกิ่งแรกและกิ่งที่สองและกิ่งสุดท้ายด้วย; และมันเน่าเสียไปทั้งหมด.

๔๐ และผลป่าของกิ่งสุดท้ายมีพลังเหนือส่วนของต้นที่ออกผลดี, แม้จนกิ่งเหี่ยวเฉาและตาย.

๔๑ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นทรงกันแสง, และตรัสกับคนใช้ : เราจะทำอะไรให้สวนองุ่นของเราได้มากไปกว่านี้หรือ ?

๔๒ ดูเถิด, เรารู้ว่าผลทั้งหมดของสวนองุ่น, เน่าเสียไป, นอกจากพวกนี้. และบัดนี้พวกนี้ซึ่งครั้งหนึ่งออกผลดีก็เน่าเสียไปด้วย; และบัดนี้ไม้ทุกต้นในสวนองุ่นของเราไร้ประโยชน์เว้นแต่จะถูกโค่นและโยนเข้าไปในไฟ.

๔๓ และดูเถิดบรรดากิ่งสุดท้ายนี้, ซึ่งกิ่งของมันเหี่ยวเฉา, เราได้ปลูกไว้ตรงดินดี; แท้จริงแล้ว, แม้เลิศเลอสำหรับเราเหนือส่วนอื่นทั้งหมดในที่ดินอันเป็นสวนองุ่นของเรา.

๔๔ และเจ้าเห็นแล้วว่าเราโค่นต้นซึ่งกีดขวางที่ดินแห่งนี้ลงด้วย, เพื่อเราจะปลูกต้นนี้ลงแทนที่มัน.

๔๕ และเจ้าเห็นแล้วว่าส่วนหนึ่งของมันออกผลดี, และอีกส่วนหนึ่งของมันออกผลป่า; และเพราะเราไม่ได้หักกิ่งของมันและโยนเข้าไปในไฟ, ดูเถิด, มันจึงมีพลังเหนือกิ่งดีจนมันเหี่ยวเฉา.

๔๖ และบัดนี้, ดูเถิด, ทั้งที่เราทั้งสองเอาใจใส่สวนองุ่นของเราทุกอย่าง, ต้นไม้ในสวนยังเน่าเสีย, จนไม่ออกผลดี; และเราหวังจะปกปักรักษาต้นไม้เหล่านี้ไว้, เพื่อเก็บผลของมันไว้เผื่อฤดูกาลหน้า, ให้ตัวเราเอง. แต่, ดูเถิด, มันกลับเป็นเหมือนต้นมะกอกป่า, และมันไม่มีค่าเลยนอกจากจะถูกโค่นและโยนเข้าไปในไฟ; และมันทำให้เราเศร้าโศกที่สูญเสียต้นไม้เหล่านี้.

๔๗ แต่เราจะทำอะไรให้สวนองุ่นของเราได้มากไปกว่านี้หรือ ? เรายั้งมือของเรา, จนไม่บำรุงเลี้ยงมันหรือ ? เปล่าเลย, เราบำรุงเลี้ยงมันมา, และเราพรวนดินรอบโคนต้น, และเราลิดกิ่งมัน, และเราใส่ปุ๋ยให้มัน; และเรายื่นมือของเราออกไปเกือบตลอดวัน, และวันเวลาสุดท้ายมาใกล้แล้ว. และมันทำให้เราเศร้าโศกที่จะโค่นต้นไม้ทุกต้นในสวนองุ่นของเรา, และโยนเข้าไปในไฟเพื่อมันจะถูกเผาไหม้. ใครเล่าทำให้สวนองุ่นของเราเสียหาย ?

๔๘ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือคนใช้ทูลนายของเขา : มิใช่ความสูงของต้นไม้ในสวนองุ่นของพระองค์หรือ—กิ่งของมันมีพลังเหนือรากดีมิใช่หรือ ? และเพราะกิ่งมีพลังเหนือรากของมัน, ดูเถิดมันจึงโตเร็วเกินกำลังของราก, ตัวมันเองก็เริ่มแข็งแรง. ดูเถิด, ข้าพระองค์ทูล, ว่านี่มิใช่สาเหตุที่ต้นไม้ในสวนองุ่นของพระองค์เน่าเสียไปหรือ ?

๔๙ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับคนใช้ : ให้เราไปโค่นต้นไม้ในสวนองุ่นกันและโยนมันเข้าไปในไฟเถิด, เพื่อมันจะไม่กีดขวางที่ดินในสวนองุ่นของเรา, เพราะเราทำแล้วทุกอย่าง. เราจะทำอะไรให้สวนองุ่นของเราได้มากไปกว่านี้หรือ ?

๕๐ แต่, ดูเถิด, คนใช้ทูลพระเจ้าแห่งสวนองุ่น : ขอทรงเว้นมันไว้อีกสักหน่อยเถิด.

๕๑ และพระเจ้าตรัส : แท้จริงแล้ว, เราจะเว้นมันไว้อีกสักหน่อย, เพราะมันทำให้เราเศร้าโศกที่เราจะสูญเสียต้นไม้ในสวนองุ่นของเรา.

๕๒ ดังนั้น, ให้เราทั้งสองเอากิ่งของไม้เหล่านี้ซึ่งเราปลูกไว้ท้ายสวนองุ่นของเรา, และให้เราทั้งสองต่อกิ่งมันเข้ากับต้นที่มันเติบโตมาแต่เดิม; และให้เราทั้งสองหักกิ่งเหล่านั้นออกจากต้นซึ่งผลของมันขมที่สุด, และเอากิ่งเดิมของไม้มาต่อตาแทนที่มัน.

๕๓ และเราจะทำการนี้เพื่อต้นไม้จะไม่ตาย, เพื่อ, เราจะรักษารากของมันไว้ให้ตัวเราเพื่อจุดประสงค์ของเราเอง.

๕๔ และ, ดูเถิด, รากของกิ่งเดิมของต้นไม้ซึ่งเราปลูกไว้ในที่ใดก็ตามที่เราต้องการยังเป็นอยู่; ดังนั้น, เพื่อเราจะรักษามันไว้ด้วยเพื่อจุดประสงค์ของเราเอง, เราจึงจะเอากิ่งไม้ต้นนี้มา, และเราจะต่อกิ่งมันเข้ากับกิ่งเดิม. แท้จริงแล้ว, เราจะต่อกิ่งมันเข้ากับกิ่งต้นแม่ของมัน, เพื่อเราจะรักษารากไว้ให้ตัวเราเองด้วย, เพื่อว่าเมื่อมันแข็งแรงพอมันอาจจะออกผลดีให้เรา, และเรายังจะมีความพึงพอใจผลในสวนองุ่นของเรา.

๕๕ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกท่านนำกิ่งจากต้นเดิมซึ่งกลายเป็นต้นป่าไปแล้ว, และต่อกิ่งเข้ากับต้นเดิม, ซึ่งกลายเป็นต้นป่าไปแล้วด้วย.

๕๖ และพวกท่านนำกิ่งจากต้นเดิมซึ่งได้กลายเป็นต้นป่าไปแล้ว, และต่อกิ่งเข้ากับต้นแม่ของมันด้วย.

๕๗ และพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับคนใช้ของพระองค์ : อย่าหักกิ่งป่าออกจากต้นไม้เลย, นอกจากกิ่งเหล่านั้นที่ขมที่สุด; และเจ้าจงต่อกิ่งเข้ากับต้นไม้ที่ว่านี้ตามที่เรากล่าว.

๕๘ และเราจะบำรุงเลี้ยงต้นไม้ของสวนองุ่นกันอีก, และเราทั้งสองจะเล็มกิ่งของมัน; และเราทั้งสองจะหักกิ่งที่ไม่ออกผลเหล่านั้น, ซึ่งต้องตาย, และโยนเข้าไปในไฟ.

๕๙ และเราทำการนี้, เพื่อรากของมันอาจจะแข็งแรงเพราะความดีของมัน; และเพราะการเปลี่ยนกิ่ง, จนความดีจะชนะความชั่ว,

๖๐ และเพราะว่าเรารักษากิ่งเดิมและรากของมันไว้, และเราเอากิ่งเดิมต่อกิ่งเข้ากับต้นแม่ของมันอีก, และรักษารากของต้นแม่ไว้, เพื่อ, ต้นไม้ในสวนองุ่นของเราอาจจะออกผลดีอีก; และเพื่อเราอาจเกิดปีติอีกด้วยผลจากสวนองุ่นของเรา, และ, เพื่อเราอาจจะชื่นชมยินดีอย่างยิ่งที่เรารักษารากและกิ่งและผลแรกไว้—

๖๑ ดังนั้น, ไปเถิด, และเรียกพวกคนใช้มา, เพื่อเราทั้งหลายจะทำงานอย่างขยันหมั่นเพียรในสวนองุ่นด้วยสุดกำลังของเรา, เพื่อเราจะเตรียมทางกัน, เพื่อเราจะนำผลเดิมออกอีก, ซึ่งผลเดิมนั้นดีและมีค่าที่สุดเหนือผลอื่นใดทั้งสิ้น.

๖๒ ดังนั้น, ให้เราทั้งหลายไปกันเถิดและทำงานของเราด้วยเรี่ยวแรงครั้งสุดท้ายนี้, เพราะดูเถิดวันเวลาสุดท้ายมาใกล้แล้ว, และนี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะลิดกิ่งสวนองุ่นของเรา.

๖๓ จงต่อกิ่ง; จงเริ่มที่กิ่งสุดท้ายเพื่อมันจะได้เป็นกิ่งแรก, และเพื่อกิ่งแรกจะเป็นกิ่งสุดท้าย, และจงพรวนดินรอบโคนต้น, ทั้งแก่และอ่อน, กิ่งแรกและกิ่งสุดท้าย, และกิ่งสุดท้ายและกิ่งแรก, เพื่อทั้งหมดจะได้รับการบำรุงเลี้ยงอีกเป็นครั้งสุดท้าย.

๖๔ ดังนั้น, จงพรวนดินรอบโคนต้น, และลิดกิ่ง, และใส่ปุ๋ยให้มันอีก, เป็นครั้งสุดท้าย, เพราะวันเวลาสุดท้ายใกล้เข้ามาแล้ว. และหากจะเป็นไปว่ากิ่งเหล่านี้ที่ต่อไว้ครั้งสุดท้ายจะเติบโต, และออกผลเดิม, จากนั้นเจ้าจงเตรียมทางไว้ให้มัน, เพื่อมันจะเติบโต.

๖๕ และขณะที่มันเริ่มเติบโตเจ้าจงตัดกิ่งที่ออกผลขม, ตามความแข็งแรงของกิ่งดีและขนาดของมัน; และเจ้าอย่าตัดกิ่งเลวของมันออกในคราวเดียวกัน, เกลือกรากของมันจะแข็งแรงเกินไปสำหรับกิ่งต่อ, และกิ่งต่อจะตาย, และเราจะสูญเสียต้นไม้ในสวนองุ่นของเรา.

๖๖ เพราะมันทำให้เราเศร้าโศกที่จะสูญเสียต้นไม้ในสวนองุ่นของเรา; ดังนั้นเจ้าจงตัดกิ่งเลวออกถึงขนาดที่กิ่งดีจะได้เติบโต, เพื่อรากและยอดจะได้มีกำลังเท่ากัน, จนกิ่งดีจะมีพลังเหนือกิ่งเลว, และกิ่งเลวจะถูกโค่นและโยนเข้าไปในไฟ, เพื่อมันจะไม่กีดขวางที่ดินในสวนองุ่นของเรา; และเราจะกวาดกิ่งเลวออกจากสวนองุ่นของเราดังนี้.

๖๗ และกิ่งของต้นเดิมเราจะต่อเข้ากับต้นเดิมอีก;

๖๘ และกิ่งของต้นเดิมเราจะต่อกับกิ่งเดิมของต้น; และดังนี้เราจะเอามันมารวมกันอีก, เพื่อมันจะออกผลเดิม, และจะเป็นหนึ่งเดียวกัน.

๖๙ และกิ่งเลวจะถูกโยนทิ้ง, แท้จริงแล้ว, แม้พ้นจากที่ดินทั้งหมดในสวนองุ่นของเรา; เพราะดูเถิด, เราจะลิดกิ่งสวนองุ่นของเราครั้งนี้เพียงครั้งเดียว.

๗๐ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพระเจ้าแห่งสวนองุ่นทรงส่งคนใช้ของพระองค์ไป; และคนใช้ออกไปทำดังที่พระเจ้าทรงบัญชาเขา, และพาคนใช้คนอื่น ๆ มา; และพวกเขามีไม่กี่คน.

๗๑ และพระเจ้าแห่งสวนองุ่นตรัสกับพวกเขา : ไปเถิด, และทำงานในสวนองุ่น, ด้วยสุดกำลังของเจ้า. เพราะดูเถิด, นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะบำรุงเลี้ยงสวนองุ่นของเรา; เพราะวันเวลาสุดท้ายอยู่แค่เอื้อม, และฤดูกาลมาถึงอย่างรวดเร็ว; และหากเจ้าทำงานด้วยสุดกำลังของเจ้ากับเราแล้วเจ้าจะมีปีติในผลซึ่งเราจะเก็บไว้ให้ตัวเราเผื่อเวลาที่จะมาถึงในไม่ช้า.

๗๒ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกคนใช้ไปทำงานด้วยสุดกำลังวังชาของพวกเขา; และพระเจ้าแห่งสวนองุ่นทรงทำงานกับพวกเขาด้วย; และพวกเขาเชื่อฟังพระบัญชาของพระเจ้าแห่งสวนองุ่นทุกสิ่ง.

๗๓ และผลเดิมเริ่มมีอยู่ในสวนองุ่นอีก; และกิ่งเดิมเริ่มเติบโตและงอกงามอย่างยิ่ง; และกิ่งป่าเริ่มถูกหักออกและถูกโยนทิ้ง; และคนเหล่านั้นได้รักษารากและยอดของมันไว้ให้เท่ากัน, ตามความแข็งแรงของมัน.

๗๔ และพวกเขาทำงาน, ด้วยความขยันหมั่นเพียรจนสุดความสามารถดังนี้, ตามพระบัญชาของพระเจ้าแห่งสวนองุ่น, แม้จนกิ่งเลวถูกโยนทิ้งไปนอกสวนองุ่น, และพระเจ้าได้ทรงเก็บรักษาไว้ให้พระองค์เองจนต้นไม้กลายเป็นผลเดิมอีก; และมันกลายเป็นเหมือนต้นเดียวกัน, และผลเท่ากัน; และพระเจ้าแห่งสวนองุ่นทรงเก็บรักษาผลเดิมไว้ให้พระองค์เอง, ซึ่งผลนั้นมีค่าที่สุดต่อพระองค์มาตั้งแต่ต้น.

๗๕ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเมื่อพระเจ้าแห่งสวนองุ่นทรงเห็นว่าผลของพระองค์ดี, และเห็นว่าสวนองุ่นของพระองค์ไม่เน่าเสียอีกต่อไปแล้ว, พระองค์ทรงเรียกคนใช้ของพระองค์ขึ้นมา, และกล่าวแก่พวกเขา : ดูเถิด, เพราะเราทั้งหลายบำรุงเลี้ยงสวนองุ่นของเราเป็นครั้งสุดท้าย; และเจ้าเห็นแล้วว่าเราทำไปตามความประสงค์ของเรา; และเราเก็บรักษาผลเดิมไว้, จนมันดี, แม้เหมือนดังตอนแรก. และเจ้าเป็นสุขแล้ว; เพราะเนื่องจากเจ้าขยันหมั่นเพียรในการทำงานกับเราในสวนองุ่นของเรา, และปฏิบัติตามคำบัญชาของเรา, และนำผลเดิมมาให้เราอีก, จนสวนองุ่นของเราไม่เน่าเสียอีกต่อไป, และกิ่งเลวถูกโยนทิ้ง, ดูเถิดเจ้าจะมีปีติกับเราเพราะผลของสวนองุ่นของเรา.

๗๖ เพราะดูเถิด, เราจะเก็บผลในสวนองุ่นของเราไว้ให้ตัวเราเองเป็นเวลานานเผื่อฤดูกาลหน้า, ซึ่งจะมาถึงอย่างรวดเร็ว; และเราบำรุงเลี้ยงสวนองุ่นของเรา, และลิดกิ่งมัน, และพรวนดินรอบโคนต้น, และใส่ปุ๋ยให้มันเป็นครั้งสุดท้าย; ดังนั้นเราจะเก็บผลไว้ให้ตัวเราเอง, เป็นเวลานาน, ตามเรื่องที่เราพูดไว้.

๗๗ และเมื่อถึงเวลานั้นเมื่อผลชั่วจะเกิดในสวนองุ่นของเราอีก, เมื่อนั้นเราจะทำให้ผลดีและผลเลวมารวมกัน; และเราจะเก็บรักษาผลดีไว้ให้ตัวเรา, และผลเลวนั้นเราจะโยนทิ้งไปในที่ของมันเอง. และจากนั้นฤดูกาลและวันเวลาสุดท้ายย่อมมาถึง; และเราจะทำให้สวนองุ่นของเราถูกไฟเผาผลาญ.