ព្រះគម្ពីរ
អេធើរ 6


ជំពូក​ទី ៦

ភេត្រា​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​យ៉ារេឌ ត្រូវ​បាន​រុញច្រាន​ដោយ​ខ្យល់​ទៅ​ដល់​ដែនដី​សន្យា — ប្រជាជន​សរសើរ​តម្កើង​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ចំពោះ​សេចក្ដី​ល្អ​សប្បុរស​របស់​ទ្រង់ — អូរៃហា​ត្រូវ​បាន​តែងតាំង​ឡើង​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច​លើ​ពួក​គេ — យ៉ារេឌ និង​បង​របស់​លោក​ស្លាប់។

ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ មរ៉ូណៃ ប្រាប់​អំពី​បញ្ជី​នៃ​យ៉ារេឌ និង​បង​របស់​លោក​ត​ទៅ​ទៀត។

ត្បិត​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា បន្ទាប់​ពី​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​រៀបចំ​ក្រួស​ទាំង​ឡាយ ដែល​បង​របស់​យ៉ារេឌ​បាន​យក​ទៅ​លើ​ភ្នំ​ហើយ នោះ​បង​របស់​យ៉ារេឌ​បាន​ចុះ​មក​ពីលើ​ភ្នំ​វិញ ហើយ​លោក​បាន​ដាក់​ក្រួស​ទាំង​នោះ​ទៅ​ក្នុង​ភេត្រា​ទាំង​ឡាយ ដែល​បាន​រៀបចំ​ស្រេច គឺ​ក្រួស​មួយ​នៅ​ក្នុង​ចុង​ភេត្រា​នីមួយ ហើយ​មើល​ចុះ ក្រួស​ទាំង​នោះ​បាន​ឲ្យ​ពន្លឺ​ដល់​ភេត្រា។

ម្ល៉ោះ​ហើយ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្រួស​ទាំង​ឡាយ​ភ្លឺ​ចែងចាំង​នៅ​ក្នុង​ទី​ងងឹត ដើម្បី​ឲ្យ​ពន្លឺ​ដល់​មនុស្ស​ប្រុស​ស្រី និង​កូន​ក្មេង ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​ឆ្លង​កាត់ទឹក​ដ៏​ធំ​នៅ​ក្នុង​ភាព​ងងឹត។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​ពួក​គេ​បាន​រៀបចំ​ស្បៀង​អាហារ​គ្រប់​យ៉ាង​ហើយ ដើម្បី​ទុក​សម្រាប់​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ពេល​នៅ​លើ​ទឹក ព្រម​ទាំង​អាហារ​សម្រាប់​ហ្វូង​ចៀម និង​ហ្វូង​សត្វ និង​ព្រម​ទាំង​សត្វ​ព្រៃ ឬ​សត្វ​ស្លាប​ណា​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​យក​ទៅ​តាម — ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​កិច្ចការ​ទាំង​នេះ​រួច​ហើយ នោះ​ពួក​គេ​ចុះ​ភេត្រា ឬ​ទូក ហើយ​ចេញ​ទៅ​សមុទ្រ​ដោយ​ទីពឹង​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ខ្យល់​ដ៏​ខ្លាំង​មួយ​បក់​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​សមុទ្រ​ឆ្ពោះ​ទៅ​ឯ​ដែនដី​សន្យា ម្ល៉ោះ​ហើយ ពួក​គេ​ត្រូវ​បក់​បោក​ដោយ​ខ្យល់​នៅ​លើ​រលក​សមុទ្រ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​ត្រូវ​កប់​នៅ​ក្នុង​ជម្រៅ​សមុទ្រ​ជា​ច្រើន​គ្រា​ច្រើន​ដង ពី​ព្រោះ​មក​ពី​រលក​ទាំង​ឡាយ ដូច​ជា​ភ្នំ ដែល​បាន​បោក​មក​លើ​ពួក​គេ ព្រម​ទាំង​ព្យុះ​ដ៏​ធំ​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច​ដែល​បណ្ដាល​មក​ពី​សភា​ព​ខ្លាំង​ក្លា​នៃ​ខ្យល់។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​ពួក​គេ​ត្រូវ​កប់​នៅ​ក្នុង​ទី​ជម្រៅ នោះ​គ្មាន​ទឹក​អាច​ចូល​ទៅ​បៀតបៀន​ពួក​គេ​បាន​ឡើយ គឺ​ភេត្រា​របស់​ពួក​គេ​ជិត​ដូច​ជា​ចាន ហើយ​ក៏​ជិត​ដូច​ទូក​ធំ​របស់​លោក​ណូអេ​ដែរ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ កាល​ពួក​គេ​ត្រូវ​ហ៊ុមព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ដោយ​ទឹកជា​ច្រើន នោះ​ពួក​គេ​បាន​អំពាវនាវ​ទៅ​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​ទ្រង់​បាន​នាំ​យក​ពួក​គេ​ឡើង​មក​លើទឹក​វិញ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ខ្យល់​បក់​មិន​ឈប់​ឈរ​ឆ្ពោះ​ទៅ​ដែនដី​សន្យា នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​នៅ​លើ​ទឹក ម្ល៉ោះ​ហើយ ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​រុញ​ទៅ​ដោយ​ខ្យល់។

ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ច្រៀង​សរសើរ​តម្កើង​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់ មែន​ហើយ បង​របស់​យ៉ារេឌ​បាន​ច្រៀង​សរសើរ​តម្កើង​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​លោក​បាន​ថ្លែង​អំណរគុណ ហើយ​សរសើរ​តម្កើង​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ ហើយ​កាល​វេលា​យប់​មក​ដល់ នោះ​ពួក​គេ​ពុំ​បាន​ឈប់​សរសើរ​តម្កើង​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ឡើយ។

១០ម្ល៉ោះ​ហើយ ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​រុញ​ទៅ​មុខ ហើយ​គ្មាន​យក្ស​សមុទ្រ​អាច​បំបាក់​ពួក​គេ​ឡើយ ហើយ​ត្រី​បា​ឡែ​ន​ក៏​មិន​អាច​បៀតបៀន​ពួក​គេ​ដែរ ហើយ​ពួក​គេ​មាន​ពន្លឺ​ជាប់​រហូត ទោះ​ជា​នៅ​លើ​ទឹក ក៏​ដូច​ជា​នៅ​ក្រោម​ទឹក​ក្ដី។

១១ម្ល៉ោះ​ហើយ ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​រុញ​ទៅ​មុខ អស់​រយៈ​ពេល​បី​រយ​សែសិប​បួន​ថ្ងៃ​នៅ​លើ​ទឹក។

១២ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ឡើង​ទៅ​លើ​ត្រើយ​នៃ​ដែនដី​សន្យា។ ហើយ​កាល​ពួក​គេ​បាន​ដាក់​ជើង​លើ​ត្រើយ​នៃ​ដែនដី​សន្យា​ហើយ នោះ​ពួក​គេ​បាន​ក្រាប​ទៅ​លើ​ដី ហើយ​បាន​បន្ទាប​ខ្លួន​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​បាន​ស្រក់​ទឹកភ្នែក​ដោយ​សេចក្ដី​អំណរ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​អម្ចាស់ ដោយ​សារ​សេចក្ដី​មេត្តាករុណា​ដ៏​ទន់ភ្លន់​ឥត​គណនា​របស់​ទ្រង់​ដល់​ពួក​គេ។

១៣ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ទៅ​លើ​ផ្ទៃ​ដែនដី ហើយ​ចាប់​ផ្ដើម​កាប់​គាស់​ដី។

១៤ហើយ​យ៉ារេឌ​មាន​កូន​ប្រុស​បួន​នាក់ ហើយ​ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​ហៅ​ថា យ៉ាកុម និង​គីលកា និង​ម៉ាហា និង​អូរៃហា។

១៥ហើយ​បង​របស់​យ៉ារេឌ​ក៏​បង្កើត​បាន​កូន​ប្រុស និង​កូន​ស្រី​ទាំង​ឡាយ។

១៦ហើយ​ពួក​មិត្តភក្តិ​របស់​យ៉ារេឌ និង​បង​របស់​លោក​មាន​ចំនួន​ប្រហែលជា​ម្ភៃ​ពីរ​នាក់ ហើយ​ពួក​គេ​ផង​ក៏​បង្កើត​បាន​កូន​ប្រុស និង​កូន​ស្រី​ទាំង​ឡាយ មុន​ពេល​ពួក​គេ​មក​កាន់​ដែនដី​សន្យា ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ពួក​គេ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​កើន​ចំនួន​ជា​ច្រើន។

១៧ហើយ​ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​បង្រៀន​ឲ្យ​ដើរ​យ៉ាង​រាបទាប​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​ពួក​គេ​ក៏​ត្រូវ​បាន​បង្រៀន​ពី​ស្ថាន​លើ។

១៨ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​រាលដាល​នៅ​ពាស​ពេញ​លើ​ផ្ទៃ​ដែនដី ហើយ​កើន​ចំនួន ហើយ​កាប់​គាស់​ដី ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ខ្លាំង​ពូកែ​នៅ​លើ​ដែនដី។

១៩ហើយ​បង​របស់​យ៉ារេឌ បាន​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​វ័យ​ចាស់ ហើយ​បាន​ឃើញ​ថា មិន​យូរប៉ុន្មាន​ទេ លោក​នឹង​ត្រូវ​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​ផ្នូរ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ លោក​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​យ៉ារេឌ​ថា ៖ ចូរ​យើង​ប្រមូល​ប្រជាជន​យើង​មក ដើម្បី​យើង​អាច​រាប់​ចំនួន​ពួក​គេ ដើម្បី​យើង​អាច​ដឹង​ថា តើ​ពួក​គេ​មាន​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​អ្វី​ពី​យើង មុន​ពេល​យើង​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​ផ្នូរ។

២០ហើយ​ស្រប​តាម​ការណ៍​នេះ ប្រជាជន​បាន​ប្រមូល​គ្នា​មក។ ឥឡូវ​នេះ ចំនួន​កូន​ប្រុស និង​កូន​ស្រី​នៃ​បង​របស់​យ៉ារេឌ​មាន​ម្ភៃ​ពីរ​នាក់ ហើយ​ចំនួន​កូន​ប្រុស និង​កូន​ស្រី​នៃ​យ៉ារេឌ​មាន​ដប់​ពីរ​នាក់ គឺ​លោក​មាន​កូន​ប្រុស​បួន​នាក់។

២១ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​រាប់​ចំ​នួន​ប្រជាជន​របស់​គេ ហើយ​បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​បាន​រាប់​ចំ​នួន​ពួក​គេ​ហើយ នោះ​ពួក​គេ​បាន​សួរ​ពួក​គេ​នូវ​អ្វី​ដែល​ពួក​គេ​ចង់​ឲ្យ​ពួក​គេ​ធ្វើ មុន​ពេល​ពួក​គេ​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​ផ្នូរ។

២២ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ប្រជាជន​ចង់​ឲ្យ​ពួក​គេ​ចាក់​ប្រេង​តាំង​កូន​ប្រុស​ម្នាក់​របស់​ពួក​គេ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច​លើ​ពួក​គេ។

២៣ហើយ​ឥឡូវ​នេះ មើល​ចុះ ការណ៍​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ព្រួយ​ជា​ខ្លាំង។ ហើយ​បង​របស់​យ៉ារេឌ​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ​ថា ៖ ប្រាកដជា​ការណ៍​នេះ​នឹង​នាំ​ទៅ​រក​ការ​ជាប់​ឃុំឃាំង​ជាមិនខាន​ឡើយ។

២៤ប៉ុន្តែ យ៉ារេឌ​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​បង​របស់​លោក​ថា ៖ ចូរ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ស្ដេច​មួយ​ចុះ។ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ទើប​លោក​បាន​និយាយ​ទៅ​ពួក​គេ​ថា ៖ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រើស​ស្ដេច​មួយ ពី​ចំណោម​កូន​ប្រុស​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​យើង​ចុះ នូវ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​បាន។

២៥ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​រើស​យក​កូន​ច្បង​នៃ​បង​របស់​យ៉ារេឌ ហើយ​ឈ្មោះ​លោក​គឺ ពេកាក។ ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា លោក​បាន​ប្រកែក​មិន​ព្រម​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ។ ហើយ​ប្រជាជន​ចង់​ឲ្យ​ឪពុក​លោក​បង្ខំ​លោក ប៉ុន្តែ​ឪពុក​លោក​មិន​ព្រម​សោះ ហើយ​លោក​បាន​បញ្ជា​ទៅ​ពួក​គេ​ថា ពួក​គេ​មិន​ត្រូវ​បង្ខំ​អ្នក​ណា​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច​របស់​គេ​ឡើយ។

២៦ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​រើស​អស់​ទាំង​ប្អូន​ប្រុស​របស់​ពេកាក ហើយ​ពួក​គេ​មិន​ព្រម​ឡើយ។

២៧ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​កូន​ប្រុស​របស់​យ៉ារេឌ​ក៏​មិន​ព្រម​ដែរ គឺ​ទាំង​អស់​គ្នា លើក​លែងតែ​ម្នាក់​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​អូរៃហា​ត្រូវ​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច​លើ​ប្រជាជន។

២៨ហើយ​ទ្រង់​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​សោយរាជ្យ ហើយ​ប្រជាជន​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ចម្រើន​ឡើង ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ក្លាយ​ជា​មាន​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ជា​ច្រើន​លើសលប់។

២៩ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា យ៉ារេឌ​បាន​ស្លាប់​ទៅ ហើយ​បង​របស់​លោក​ផង។

៣០ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា អូរៃហា​បាន​ដើរ​យ៉ាង​រាបទាប​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​បាន​នឹក​ចាំ​ដល់​ការណ៍​ដ៏​ធំ​ទាំង​ឡាយ ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ដើម្បី​បិតា​របស់​ទ្រង់ ហើយ​ព្រម​ទាំង​បាន​បង្រៀន​ប្រជាជន​របស់​ទ្រង់​អំពី​ការណ៍​ដ៏​ធំ​ទាំង​ឡាយ ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ ដើម្បី​ពួក​អយ្យកោ​របស់​គេផង៕