ព្រះគម្ពីរ
អាលម៉ា 60


ជំពូក​ទី ៦០

មរ៉ូណៃ​ត្អូញត្អែរ​ទៅ​កាន់​ពេហូរ៉ាន​អំពី​ការណ៍ ដែល​រដ្ឋាភិបាល​មិន​អើពើ​ដល់​ពល​ទ័ព — ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ទុក​ឲ្យ​ជន​សុចរិត​ត្រូវ​ស្លាប់ — ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ​ត្រូវ​ប្រើ​កម្លាំង និង​មធ្យោបាយ​ទាំង​អស់​របស់​គេ ដើម្បី​ដោះ​លែង​ពួក​គេ​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​គេ — មរ៉ូណៃ​គំរាម​ថា​នឹង​ប្រយុទ្ធ​តទល់​នឹង​រដ្ឋាភិបាល ប្រសិន​បើ​ជំនួយ​មិន​ត្រូវ​ផ្ដល់​ទៅ​ឲ្យ​ពល​ទ័ព​របស់​លោក​ទេ។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ៦២ ម.គ.ស.។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា លោក​បាន​សរសេរ​ទៅ​លោក​អភិបាល​ដែនដី​ទៀត គឺ​លោក​ពេហូរ៉ាន ហើយ​នេះ​គឺជា​ពាក្យ​ពេចន៍ ដែល​លោក​បាន​សរសេរ​ថា ៖ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​សរសេរ​សំបុត្រ​នេះ​មក​ពេហូរ៉ាន​នៅ​ក្នុង​ទី​ក្រុង​សារ៉ាហិមឡា ដែល​ជា​មេ​ចៅក្រម និង​ជា អភិបាល​លើ​ដែនដី​នេះ និង​មក​ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ប្រជាជន​នេះ​រើស​ឲ្យ​អភិបាល ហើយ​ចាត់ចែង​កិច្ចការ​សង្គ្រាម​នេះ។

ត្បិត​មើល​ចុះ ខ្ញុំ​មាន​ពាក្យ​ខ្លះ​ចង់​ប្រាប់​ដល់​ពួក​គេ​ទុកជា​ការ​កាត់ទោស ត្បិត​មើល​ចុះ គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ខ្លួន​ហើយ​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បាន​តែងតាំង​ឡើង​ឲ្យ​ប្រមូល​ទ័ព ហើយ​ប្រដាប់​ពួក​គេ​ដោយ​ដាវ​ទាំង​ឡាយ និង​សាប​ទាំង​ឡាយ និង​អស់​ទាំង​គ្រឿង​សស្ត្រាវុធ​ពិជ័យ​សង្គ្រាម​គ្រប់​បែប​យ៉ាង ហើយ​បញ្ជូន​ឲ្យ​ទៅ​ប្រឆាំង​នឹង​ពួក​លេមិន ទោះ​ជា​នៅ​ទីណាក៏​ដោយ ដែល​ពួក​គេ​ចូល​មក​ក្នុង​ដែនដី​យើង។

ហើយ​ឥឡូវ​នេះ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​ថា រូប​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់ និង​ទ័ព​របស់​ខ្ញុំ​ផង និង​ហេលេមិន និង​ទ័ព​របស់​លោក​ផង ត្រូវ​ទទួល​សេចក្ដី​ទុក្ខ​វេទនា​យ៉ាង​ធំ​ហួស​ប្រមាណ មែន​ហើយ គឺ​ការ​អត់ឃ្លាន ការ​ស្រេក និង​ការ​នឿយហត់ និង​សេចក្ដី​ទុក្ខ​វេទនា​គ្រប់​បែប​យ៉ាង។

ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ពួក​យើងបាន​រង​ទុក្ខ​នូវ​ការណ៍​ទាំង​អស់​នេះ យើង​មិន​រអ៊ូរទាំ ឬ​ត្អូញត្អែរ​អ្វី​ឡើយ។

ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ មាន​ការ​កាប់​សម្លាប់​ដ៏​ធំ​មួយ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​យើង មែន​ហើយ មនុស្ស​រាប់​ពាន់​នាក់​ត្រូវ​ដួល​ចុះ​ដោយ​ដាវ​នៅ​ក្នុង​ពេល​នោះ វា​ប្រហែលជា​ពុំ​ដូច្នោះ​ទេ បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បន្ថែម​កម្លាំង​គ្រប់​គ្រាន់​មក​ឲ្យ​ពល​ទ័ព​យើង ហើយ​ជួយសង្គ្រោះ​ពួក​គេ។ មែន​ហើយ ពួក​អ្នក​មាន​ការ​ធ្វេសប្រហែស​យ៉ាង​ធំ​ចំពោះ​ពួក​យើង។

ហើយ​ឥឡូវ​នេះ មើល​ចុះ ពួក​យើង​មាន​បំណង​ចង់​ដឹង​មូលហេតុ នៃ​ការ​ធ្វេសប្រហែស​ដ៏​ធំ​នេះ មែន​ហើយ ពួក​យើង​មាន​បំណង​ចង់​ដឹង​មូលហេតុ នៃ​ការ​ខ្វះ​ការ​គិត​របស់​ពួក​អ្នក។

តើ​អ្នក​អាច​គិត​ថា អង្គុយ​នៅ​លើ​បល្ល័ង្ក​របស់​អ្នក​នៅ​ក្នុង​ស​ភាព​ទ្រឹង​ខ្វះ​ការ​គិត​ដូច្នេះ នៅ​ពេល​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​អ្នក កំពុងតែ​ពង្រាល​ការ​សម្លាប់​នៅ​ជុំវិញ​អ្នក​ឬ? មែន​ហើយ នៅ​ពេល​ពួក​គេ​កំពុងតែ​កាប់​សម្លាប់​បង​ប្អូន​អ្នក​រាប់​ពាន់​នាក់​នោះ —

មែន​ហើយ នៅ​ពេល​ពួក​គេ​ងើប​សម្លឹង​ទៅ​អ្នក​ដើម្បី​រក​សេចក្ដី​ការ​ពារ មែន​ហើយ បាន​ដាក់​ពួក​អ្នក​ក្នុង​ស្ថាន​ការ​មួយ​ដែល​អ្នក​អាច​ជួយ​សង្គ្រោះ​ពួក​គេ​បាន មែន​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បញ្ជូន​ពល​ទ័ព​ទៅ​ឲ្យ​គេ ដើម្បី​បន្ថែម​កម្លាំង​ឲ្យ​គេ ហើយ​ជួយសង្គ្រោះ​មនុស្ស​រាប់​ពាន់​នាក់ កុំ​ឲ្យ​ដួល​ចុះ​ដោយ​ដាវ។

ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ការណ៍​នេះ​មិនទាន់​អស់​ទេ — ពួក​អ្នក​បាន​ឃាំង​ស្បៀង​របស់​អ្នក​ទុក​ពី​ពួក​គេ ដរាប​ដល់​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​ប្រយុទ្ធ ហើយ​ខ្ចាយ​ឈាម​ដល់​ស្លាប់ ដោយ​ព្រោះ​បំណង​ដ៏​ធំ​របស់​គេ ដែល​គេ​មាន​ចំពោះ​សុខុមាលភាព​ដល់​ប្រជាជន​នេះ មែន​ហើយ ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​យ៉ាង​នេះ កាល​ពួក​គេ​ជិត​វិនាស​បង់​ដោយ​អត់​អាហារ ព្រោះ​តែ​ការ​ធ្វេសប្រហែស​ដ៏​ធំ​ហួស​ប្រមាណ​របស់​ពួក​អ្នក​ចំពោះ​គេ។

១០ហើយ​ឥឡូវ​នេះ បង​ប្អូន​ជាទី​ស្រឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ​អើយ — ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បាន​ស្រឡាញ់ មែន​ហើយ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​តែ​ដាស់​ខ្លួន​អ្នក​ឲ្យ​ព្យាយាម​ថែម​ឡើង​ចំពោះ​សុខុមាលភាព និង​សេរីភាព​ដល់​ប្រជាជន​នេះ ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បោះ​បង់​ពួក​គេ​ចោល ដរាប​ដល់​ធ្វើ​ឲ្យ​ឈាម​របស់​គេ​រាប់​ពាន់​នាក់​នឹង​ត្រូវ​ចាក់​មក​លើ​ក្បាល​អ្នក ដើម្បី​សងសឹក មែន​ហើយ ព្រោះ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ជ្រាប​អស់​ទាំង​សម្រែក​របស់​ពួក​គេ និង​អស់​ទាំង​ការ​ឈឺ​ចាប់​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ —

១១មើល​ចុះ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​គិត​ស្មាន​ថា អ្នក​អាច​អង្គុយ​លើ​បល្ល័ង្ក​របស់​អ្នក ហើយ​ដោយ​សារ​សេចក្ដី​ល្អ​សប្បុរស​ដ៏​លើស​លប់​នៃ​ព្រះ អ្នក​ពុំ​អាច​ធ្វើ​អ្វី​សោះឡើយ ហើយ​ទ្រង់​នឹង​ដោះ​លែង​អ្នក​ឲ្យ​រួច​ឬ? មើល​ចុះ បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ស្មាន​ថា​ដូច្នោះ គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គិត​ស្មាន​ដោយ​ឥត​ប្រយោជន៍​ហើយ។

១២តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ស្មាន​ថា ពី​ព្រោះ​បង​ប្អូន​អ្នក​ជា​ច្រើន​ត្រូវ​បាន​ស្លាប់​នោះ គឺ​ដោយ​សារ​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត​របស់​គេ​ឬ? ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​ថា បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គិត​ស្មាន​ថា​ដូច្នោះ គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គិត​ស្មាន​ដោយ​ឥត​ប្រយោជន៍​ហើយ ត្បិត​ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ដែល​ត្រូវ​បាន​ដួល​ចុះ​ដោយ​ដាវ ហើយ​មើល​ចុះ នោះ​គឺជា​ការ​កាត់ទោស​ដល់​អ្នក​ទេតើ។

១៣ត្បិត​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ទ្រាំ​ឲ្យ​ពួក​សុចរិត​ត្រូវ​ស្លាប់​បង់ ដើម្បី​សេចក្ដី​យុត្តិធម៌​របស់​ទ្រង់ និង​សេចក្ដី​ជំនុំ​ជំរះ​របស់​ទ្រង់ អាច​ធ្លាក់​មក​លើ​ពួក​ទុច្ចរិត ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិនបាច់​គិត​ស្មាន​ថា ពួក​សុចរិត​ត្រូវ​បាត់បង់ ព្រោះ​ពួក​គេ​ត្រូវ​ស្លាប់​នោះ​ឡើយ ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ពួក​គេ​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទី​សម្រាក​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​គេ​ហើយ។

១៤ហើយ​ឥឡូវ​នេះ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​ថា ខ្ញុំ​ខ្លាច​ជា​អតិបរមា​ថា សេចក្ដី​ជំនុំ​ជំរះ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​នឹង​ធ្លាក់​មក​លើ​ប្រជាជន​នេះ ដោយ​ព្រោះ​ការ​ខ្ជិលច្រអូស​ដ៏​លើសលប់​របស់​គេ មែន​ហើយ គឺ​ការ​ខ្ជិលច្រអូស​របស់​រដ្ឋាភិបាល​របស់​យើង និង​ការ​ធ្វេស​ប្រហែស​ដ៏​ធំ​ហួស​ប្រមាណ​របស់​ពួក​គេ​ចំពោះ​បង​ប្អូន​របស់​គេ មែន​ហើយ ចំពោះ​ពួក​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ស្លាប់។

១៥ព្រោះ​ប្រសិន​បើ​មិនមែន​ដោយ​សារ​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត​ដែល​ចាប់​ផ្ដើម​ជា​ដំបូង​នៅ​ក្នុង​ក្បាល​របស់​យើង​ទេ នោះ​យើង​ច្បាស់​ជា​អាច​ទប់​ទល់​នឹង​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​យើង​បាន ដែល​ពួក​វា​ពុំ​អាច​មាន​អំណាច​មក​លើ​ពួក​យើង​ឡើយ។

១៦មែន​ហើយ ប្រសិន​បើ​ពុំ​មែន​ដោយ​សារ​សង្គ្រាម ដែល​កើត​ឡើង​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​យើង​ផ្ទាល់​ទេ មែន​ហើយ ប្រសិន​បើ​ពុំ​មែន​មក​ពី​ពួក​និយម​ស្ដេច​ទាំង​នេះ ដែល​បាន​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​ការ​ខ្ចាយ​ឈាម​ជា​ច្រើន​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​យើង​ផ្ទាល់​ទេ មែន​ហើយ នៅ​ពេល​នោះ​យើង​កំពុងតែ​ឈ្លោះ​គ្នា​ឯង បើ​សិន​ជា​យើង​បាន​រួបរួម​កម្លាំង​យើង ដូច​យើង​បាន​ធ្វើ​ពីមុន​មក មែន​ហើយ ប្រសិន​បើ​ពុំ​មែន​ដោយ​សារ​ការ​ចង់​បាន​អានុភាព និង​សិទ្ធិ​អំណាច​នៃ​ពួក​និយម​ស្ដេច​មក​លើ​ពួក​យើង ប្រសិន​បើ​ពួក​គេ​ស្មោះត្រង់​ចំពោះ​ឧត្ដម​គតិ​នៃ​សេរីភាព​របស់​យើង ហើយ​រួបរួម​នឹង​យើង ហើយ​ចេញ​ទៅ​ប្រឆាំង​នឹង​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​យើង ជាជាង​កាន់​ដាវ​តទល់​នឹង​យើង ដែល​ជា​ហេតុ​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ខ្ចាយ​ឈាម​ដ៏​ច្រើន​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​យើង​ផ្ទាល់​ទេ មែន​ហើយ ប្រសិន​បើ​ពួក​យើង​បាន​ចេញ​ទៅ​ប្រយុទ្ធ​នឹង​ពួក​គេ​ដោយ​កម្លាំង​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ នោះ​យើង​ច្បាស់​ជា​បាន​កម្ចាត់​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​យើង​ចោល​ហើយ ព្រោះ​វា​នឹង​ត្រូវ​បាន​សម្រេច ស្រប​តាម​ការ​បំពេញ​នៃ​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ទ្រង់។

១៧ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ឥឡូវ​នេះ ពួក​លេមិន​កំពុងតែ​មក​វាយប្រហារ​យើង​យក​ដី​យើង ហើយ​ពួក​គេ​កំពុងតែ​កាប់​សម្លាប់​ប្រជាជន​យើង​នឹង​ដាវ មែន​ហើយ គឺ​ពួក​ស្ត្រី​របស់​យើង និង​កូន​ចៅ​របស់​យើង ហើយ​ចាប់​យក​ពួក​គេ​ទៅ​ផង ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​រង​ទុក្ខ​វេទនា​គ្រប់​បែប​យ៉ាង ហើយ​ការណ៍​នេះ គឺ​ដោយ​ព្រោះ​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត​ដ៏​ធំ​របស់​ពួក​ជន​ដែល​កំពុង​ស្វែងរក​អានុភាព និង​សិទ្ធិ​អំណាច មែន​ហើយ គឺ​ពួក​និយម​ស្ដេច​ទាំង​នោះ។

១៨ប៉ុន្តែ​ហេតុ​អ្វី​ក៏​ខ្ញុំ​និយាយ​ច្រើន​អំពី​រឿង​នេះ​ទៅ​វិញ? ព្រោះ​យើង​មិន​ដឹង​ទេថា សូម្បីតែ​ខ្លួន​អ្នក​រាល់​គ្នា ក៏​កំពុងតែ​ស្វែងរក​សិទ្ធិ​អំណាច។ យើង​មិន​ដឹង​ទេ​ថា សូម្បីតែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ជា​មនុស្ស​ក្បត់​ប្រទេស​របស់​អ្នក​ដែរ។

១៩ឬ​ក៏​ការ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បោះបង់​ពួក​យើង​ចោល តើ​មក​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​កណ្ដាល​ប្រទេស​យើង ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បាន​ឡោមព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ដោយ​សន្តិសុខ​ឬ ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ចាត់​ឲ្យ​បញ្ជូន​ស្បៀងអាហារ​មក​ឲ្យ​យើង និង​មនុស្ស​មក​បន្ថែម​កម្លាំង​ឲ្យ​ពល​ទ័ព​របស់​យើង​ផងនោះ?

២០តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ភ្លេច​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ គឺជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​ហើយ​ឬ? មែន​ហើយ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ភ្លេច​ការ​ជាប់​ឃុំឃាំង​នៃ​ពួក​អយ្យកោ​យើង​ហើយ​ឬ? តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ភ្លេច​ច្រើន​ដង​ច្រើន​គ្រា ដែល​ពួក​យើង​ត្រូវ​បាន​ដោះ​លែង​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​នៃ​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​យើង​ហើយ​ឬ?

២១ឬ​ក៏​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ស្មាន​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​នឹង​នៅ​តែ​ដោះ​យើង​ឲ្យ​រួច នៅ​ពេល​យើង​អង្គុយ​លើ​បល្ល័ង្ក​របស់​យើង ហើយ​ពុំ​ប្រើ​នូវ​មធ្យោបាយ​ទាំង​ឡាយ ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ដល់​យើង​ឬ​អី?

២២មែន​ហើយ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​អង្គុយ​ក្នុង​ការ​ខ្ជិលច្រអូស​ឬ នៅ​ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បាន​ចោមរោម​ដោយ​ពួក​រាប់​ពាន់​នាក់​ទៀត មែន​ហើយ និង​រាប់​ម៉ឺន​នាក់​ដែល​អង្គុយ​ក្នុង​ការ​ខ្ជិលច្រអូស​ផង នៅ​ពេល​នោះ មាន​មនុស្ស​រាប់​ពាន់​នាក់​នៅ​ជុំវិញ​ក្នុង​ទី​ព្រំប្រទល់​នៃ​ដែនដី ដែល​កំពុងតែ​ដួល​ចុះ​ដោយ​ដាវ មែន​ហើយ ត្រូវ​របួស ហើយ​ខ្ចាយ​ឈាម?

២៣តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ស្មាន​ថា ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ទត​មើល​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​ឥត​ទោស​ឬ នៅ​ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​អង្គុយ​នៅ​ស្ងៀម ហើយ​មើល​ឃើញ​ការណ៍​ទាំង​នេះ? មើល​ចុះ ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​ថា ទេ។ ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចងចាំ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា ខាង​ក្នុង​ប្រដាប់​នឹង​ត្រូវ​លាង​ជាមុន នោះ​ទើប​ខាង​ក្រៅ​ប្រដាប់​នឹង​ត្រូវ​បាន​ស្អាត​ដែរ។

២៤ហើយ​ឥឡូវ​នេះ លើក​លែងតែ​អ្នក​រាល់​គ្នា ប្រែ​ចិត្ត​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ ហើយ​ចាប់​ផ្ដើម​ក្រោក​ឡើង ហើយ​ធ្វើ​ការ ហើយ​បញ្ជូន​ស្បៀង និង​ទ័ព​មក​ឲ្យ​យើង និង​ទៅ​ឲ្យ​ហេលេមិន​ផង ដើម្បី​លោក​អាច​ទ្រ​ទ្រង់​ដល់​ផ្នែក​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ប្រទេស​យើង ដែល​លោក​យក​បាន​មក​វិញ​នោះ ហើយ​ដើម្បី​យើង​អាច​យក​មក​វិញ​ផង​នូវ​ដី​ទាំង​ឡាយ​ដែល​ជា​របស់​ផង​យើង ដែល​នៅ​សល់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ក្នុង​ផ្នែក​នេះ មើល​ចុះ ជា​ការ​ចាំ​បាច់ ដែល​យើង​ឈប់​តតាំង​នឹង​ពួក​លេមិន​ទៀត រហូត​ដល់​យើង​លាង​ខាង​ក្នុង​ប្រដាប់​របស់​យើង​ជា​មុន​សិន មែន​ហើយ គឺជា​មេ​ធំ​នៃ​រដ្ឋាភិបាល​របស់​យើង។

២៥ហើយ​លើក​លែងតែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យល់​ព្រម​តាម​សំបុត្រ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ចេញ​មក ហើយ​បង្ហាញ​ដល់​ខ្ញុំ​នូវ​និស្ស័យ​ជា​សេរីភាព​ដ៏​ពិត ហើយ​ខិតខំ​ពង្រឹង ហើយ​បន្ថែម​កម្លាំង​ឲ្យ​ពល​ទ័ព​របស់​យើង ហើយ​ផ្ដល់​ឲ្យ​គេ​នូវ​ស្បៀង​ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​ពួក​គេ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​នឹង​ទុក​ទ័ព​សេរី​របស់​ខ្ញុំ​មួយ​ភាគ​ឲ្យ​ថែរក្សា​ផ្នែក​នេះ​នៃ​ដែនដី​យើង ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ទុក​កម្លាំង និង​ព្រះ​ពរ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​ឲ្យ​ពួក​គេ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​កម្លាំង​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត អាច​មក​តតាំង​នឹង​ពួក​គេ​បាន —

២៦ហើយ​នេះ​គឺ​ដោយ​សារ​សេចក្ដី​ជំនឿ​ដ៏​លើសលប់​របស់​គេ និង​សេចក្ដី​អត់ធន់​របស់​គេ​ក្នុង​សេចក្ដី​ទុក្ខ​លំបាក —

២៧ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​មក​រក​អ្នក ហើយ​បើ​សិន​ជា​មាន​អ្នក​ណាមួយ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក ដែល​មាន​បំណង​ចង់​បាន​សេរីភាព មែន​ហើយ បើ​សិន​ជា​មាន​សេរីភាព​តែ​បន្តិចបន្តួច​ដែល​នៅ​សល់ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​នឹង​ចាក់​រុក​ឲ្យ​មាន​ការ​បះបោរ​ទាំង​ឡាយ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក គឺ​រហូត​ដល់​ពួក​ជន​ដែល​ចង់​ដណ្ដើម​អានុភាព និង​សិទ្ធិ​អំណាច​ត្រូវ​វិនាស​សាបសូន្យ​អស់​ទៅ។

២៨មែន​ហើយ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​មិន​ខ្លាច​កម្លាំង​របស់​អ្នក ឬ​អំណាច​របស់​អ្នក​ទេ តែ​គឺជា​ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ​ទេតើ​ដែល​ខ្ញុំ​ខ្លាច ហើយ​គឺ​ស្រប​តាម​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ​របស់​ទ្រង់ ដែល​ខ្ញុំ​យក​ដាវ​របស់​ខ្ញុំ​មក​ការ​ពារ​ឧត្ដម​គតិ​នៃ​ប្រទេស​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​គឺ​ដោយ​ព្រោះ​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត​របស់​អ្នក ដែល​យើង​ត្រូវ​រង​នូវ​ការ​បាត់បង់​ដ៏​ច្រើន។

២៩មើល​ចុះ ដល់​ពេល​ហើយ មែន​ហើយ ឥឡូវ​នេះ ពេល​វេលា​នៅ​ជិត​ដៃ​បង្កើយ ថា​លើក​លែងតែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ទុះស្ទា​ឡើង​នៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​ការ​ពារ​ប្រទេស​របស់​អ្នក និង​កូន​តូច​របស់​អ្នក នោះ​ដាវ​នៃ​សេចក្ដី​យុត្តិធម៌​នឹង​ព្យួរ​នៅ​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា មែន​ហើយ ហើយ​វា​នឹង​ធ្លាក់​ចុះ​ទៅ​លើ​អ្នក និង​ធ្វើ​ទោស​អ្នក រហូត​ដល់​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​អ្នក​ចោល​ទាំង​ស្រុង។

៣០មើល​ចុះ ខ្ញុំ​រង់ចាំ​ជំនួយ​ពី​អ្នក ហើយ​លើក​លែង​អ្នក​ជួយ​ពួក​យើង បើ​ពុំ​នោះ​សោត​ទេ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​នឹង​មក​រក​អ្នក គឺ​នៅ​ឯ​ដែនដី​សារ៉ាហិមឡា ហើយ​វាយ​អ្នក​នឹង​ដាវ​នេះ ដរាប​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​គ្មាន​កម្លាំង​ទៀត ដើម្បី​បង្អាក់​ការ​ជឿនលឿន​របស់​ប្រជាជន​នេះ​ក្នុង​ឧត្ដម​គតិ​នៃ​សេរីភាព​របស់​យើង​ឡើយ។

៣១ត្បិត​មើល​ចុះ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​នឹង​ពុំ​ទ្រាំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់នៅ ហើយ​ខ្លាំង​ពូកែ​នៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត​ទាំង​ឡាយ​របស់​អ្នក ដើម្បី​បំផ្លាញ​ប្រជាជន​សុចរិត​របស់​ទ្រង់​ទេ។

៣២មើល​ចុះ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​គិត​ស្មាន​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​នឹង​លើក​លែង​ឲ្យ​អ្នក ហើយ​ចេញ​មក​ទាស់​ពួក​សាសន៍​លេមិន​ក្នុង​សេចក្ដី​ជំនុំ​ជំរះ ក្នុង​កាលដែល​សណ្ដាប់​នៃ​ពួក​អយ្យកោ​របស់​គេ​ទេតើ ដែល​បាន​បណ្ដាល​ឲ្យ​គេ​មាន​ការ​ស្អប់​នោះ មែន​ហើយ ហើយ​វា​បាន​កើន​ឡើង​ជា​ពីរ ដោយ​ពួក​ជន​ដែល​បាន​បែក​ចេញ​ពី​យើង ក្នុង​កាលដែល​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេតើ ដែល​ជា​ហេតុផលនៃ​ការ​ស្រឡាញ់​ភាព​រុងរឿង​របស់​អ្នក និង​វត្ថុ​ទាំង​ឡាយ​ដែល​ឥត​ប្រយោជន៍​នៃ​លោកិយ​នេះ?

៣៣អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​រំលង​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​វា​ទៅ​ជាន់​ឈ្លី​នៅ​ក្រោម​ជើង​អ្នក។ មើល​ចុះ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា ៖ បើ​សិន​ជា​អស់​អ្នក​ដែល​អ្នក​បាន​លើក​តាំង​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អភិបាល​របស់​អ្នក ពុំ​ប្រែ​ចិត្ត​ពី​អំពើ​បាប និង​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ​ទេ នោះ​អ្នក​ត្រូវ​ឡើង​ទៅ​ច្បាំង​តទល់​នឹង​ពួក​គេ។

៣៤ហើយ​ឥឡូវ​នេះ មើល​ចុះ ខ្ញុំ ជា​មរ៉ូណៃ ត្រូវ​បាន​បង្ខំ​ស្រប​តាម​សេចក្ដី​សញ្ញា​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ថា នឹង​កាន់​តាម​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​របស់ខ្ញុំ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រតិបត្តិ​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ ហើយ​ប្រញាប់​បញ្ជូន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នូវ​ស្បៀង​របស់​អ្នក និង​ទ័ព​របស់​អ្នក ហើយ​ឲ្យ​ដល់​ហេលេមិន​ផង។

៣៥ហើយ​មើល​ចុះ បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ទេ ខ្ញុំ​នឹង​មក​រក​អ្នក​ជា​ប្រញាប់ ត្បិត​មើល​ចុះ ព្រះ​ទ្រង់​ពុំ​ទ្រាំ​ឲ្យ​យើង​វិនាស ដោយ​ការ​អត់​អាហារ​ឡើយ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​នូវ​ស្បៀងអាហារ​របស់​អ្នក ទោះ​ជា​ត្រូវ​ប្រើ​ដាវ​ក្ដី។ ឥឡូវ​នេះ ចូរ​ឲ្យ​ឃើញ​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​បំពេញ​ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​ចុះ។

៣៦មើល​ចុះ ខ្ញុំ ជា​មរ៉ូណៃ ជា​មេទ័ព​ឯក​របស់​អ្នក។ ខ្ញុំ​មិន​ស្វែងរក​អំណាច​ទេ តែ​រក​ទាញ​ទម្លាក់​វា​ចុះ​វិញ។ ខ្ញុំ​មិន​ស្វែងរក​កិត្តិយស​នៃ​លោកិយ​ទេ តែ​ស្វែងរក​សិរី​ល្អ​នៃ​ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ និង​សេរីភាព និង​សុខុមាលភាព​របស់​ប្រទេស​ខ្ញុំ​វិញ។ ម្ល៉ោះ​ហើយ ខ្ញុំ​សូម​បញ្ចប់​សំបុត្រ​របស់​ខ្ញុំ​សិន​ហើយ៕