Pisma święte
Ks. Almy 25


Rozdział 25

Dalsze przejawy agresji Lamanitów. Potomkowie kapłanów króla Noego giną, jak prorokował Abinadi. Wielu Lamanitów nawraca się i przystępuje do ludu Anti-Nefi-Lehitów. Wierzą w Chrystusa i przestrzegają prawa Mojżesza. W okresie lat 90–77 p.n.e.

1. I oto, teraz stało się, że Lamanici ci byli jeszcze bardziej gniewni, gdyż zabili swych braci; przeto poprzysięgli zemstę Nefitom; a tymczasem nie próbowali więcej zabijać Anti-Nefi-Lehitów.

2. Lecz ze swymi armiami przekroczyli granice ziemi zarahemlskiej i napadli na ludzi, którzy byli w ziemi ammonihańskiej, i zgładzili ich.

3. A potem stoczyli wiele bitew z Nefitami, podczas których ich wypędzano i zabijano.

4. I spośród zabitych Lamanitów prawie wszyscy byli potomkami Amulona i jego braci, którzy byli kapłanami Noego, i ginęli z rąk Nefitów;

5. I ci, którzy pozostali, uciekli do wschodniej części pustkowia i, zagarnąwszy moc i władzę nad Lamanitami, skazali na śmierć w ogniu wielu Lamanitów z powodu ich wiary —

6. Albowiem wielu z nich, doznawszy ciężkich strat i udręk, zostało pobudzonych do przypomnienia sobie słów Aarona i jego braci, głoszonych im na ich ziemi; dlatego zaczęli wątpić w tradycje swych ojców i wierzyć w Pana, że dał On wielką moc Nefitom; i bardzo wielu z nich nawróciło się na pustkowiu.

7. I stało się, że ich włodarze, którzy wywodzili się od ocalałych dzieci Amulona, skazali ich na śmierć, zaiste, wszystkich tych, którzy wierzyli w te rzeczy.

8. A ich męczeńska śmierć spowodowała, że wielu ich braci zapałało gniewem; i zaczęły się spory na pustkowiu; i Lamanici zaczęli tropić potomków Amulona i jego braci, i zabijać ich; a oni uciekli do wschodniej części pustkowia.

9. I oto do tego dnia są oni tropieni przez Lamanitów. Tak wypełniły się słowa Abinadiego, które powiedział o potomkach kapłanów, którzy skazali go na śmierć w ogniu.

10. Albowiem powiedział im: Co ze mną uczynicie, będzie przykładem tego, co nastąpi.

11. I Abinadi był pierwszym, który poniósł śmierć w ogniu z powodu swej wiary w Boga; teraz to, co powiedział, oznaczało, że wielu poniesie śmierć w ogniu, tak jak on.

12. I powiedział kapłanom Noego, że ich potomkowie skażą wielu na podobną śmierć, i że w podobny sposób będą rozproszeni po ziemi, i będą zabijani, tak samo jak owce bez pasterza są pędzone i zabijane przez dzikie zwierzęta; i oto, teraz te słowa sprawdziły się, gdyż byli pędzeni przez Lamanitów, i byli tropieni, i byli zabijani.

13. I stało się, że gdy Lamanici przekonali się, że nie byli w stanie pokonać Nefitów, powrócili do swej ziemi; i wielu z nich osiedliło się na ziemi ismaelskiej i na ziemi nefickiej, przystępując do ludu Boga, to jest do ludu Anti-Nefi-Lehitów.

14. I oni również zakopali swą broń wojenną, tak jak ich bracia, i zaczęli być prawym ludem; i postępowali drogami Pana, i pilnie przestrzegali Jego przykazań i statutów.

15. Zaiste, i przestrzegali prawa Mojżesza; bowiem było konieczne, aby na razie przestrzegali prawa Mojżesza, gdyż jak dotąd nie wszystko jeszcze wypełniło się. Lecz bez względu na prawo Mojżesza, oczekiwali przyjścia Chrystusa, uważając, że prawo Mojżesza było symbolem Jego przyjścia, i wierzyli, że muszą przestrzegać tych zewnętrznych obrządków aż do czasu, gdy On im się objawi.

16. I nie przypuszczali, że zbawienie następuje dzięki prawu Mojżesza; lecz że prawo Mojżesza służy do wzmocnienia ich wiary w Chrystusa; i tak przez swą wiarę zachowali nadzieję wiecznego zbawienia, polegając na duchu proroctwa, który mówił o tym, co nastąpi.

17. I teraz oto Ammon i Aaron, i Omner, i Himni, i ich bracia radowali się niezmiernie sukcesami, jakie odnieśli pośród Lamanitów, widząc, że Pan wysłuchał ich modlitw i spełnił każde Swoje słowo odnoszące się do nich w najdrobniejszym szczególe.