Pisma święte
Ⅲ Nefi — Ks. Nefiego 26


Rozdział 26

Jezus objaśnia wszystko od początku do końca. Niemowlęta i dzieci mówią o zdumiewających rzeczach, których nie można zapisać. Pośród tych, którzy są w Kościele Chrystusa, wszystko jest wspólne. Około 34 r. n.e.

1. I teraz stało się, że gdy Jezus powiedział te rzeczy, objaśniał je zgromadzonej rzeszy; i objaśniał im wszystkie rzeczy, i wielkie, i małe.

2. I powiedział On: Te pisma święte, których nie mieliście ze sobą, Ojciec nakazał mi przekazać wam; albowiem w Swej mądrości pragnie, aby zostały one przekazane przyszłym pokoleniom.

3. I objaśniał On wszystkie sprawy od początku do czasu, gdy przyjdzie w Swej chwale — zaiste, wszystko, co ma nastąpić na powierzchni ziemi, aż do czasu gdy w gorejącym żarze stopią się wszystkie żywioły, a ziemia zwinie się jak zwój, a niebiosa i ziemia przeminą;

4. I nawet do wielkiego i ostatecznego dnia, gdy wszyscy ludzie i wszystkie plemiona, i wszystkie narody i języki staną przed Bogiem, by zostali osądzeni za swe uczynki, czy dobre, czy złe —

5. I jeśli były dobre, ku zmartwychwstaniu do życia wiecznego; a jeśli były złe, ku zmartwychwstaniu na potępienie; będąc na równi, jeden po jednej stronie, a drugi po drugiej stronie, zgodnie z miłosierdziem i sprawiedliwością, i świętością, będącymi w Chrystusie, który był przed powstaniem świata.

6. I teraz w tej księdze nie można zapisać nawet setnej części tego, czego Jezus prawdziwie nauczał ludzi;

7. Oto jednak płyty Nefiego zawierają większą część tego, co nauczał ludzi.

8. I to, co zapisałem, jest mniejszą częścią spraw, których nauczał ludzi; a zapisałem to z zamiarem ponownego przekazania tego temu ludowi przez Inne narody, zgodnie ze słowami, które Jezus powiedział.

9. I gdy to otrzymają, a jest to konieczne dla wypróbowania ich wiary, aby najpierw to otrzymali, i jeśli będzie tak, że dadzą temu wiarę, wówczas ważniejsze rzeczy zostaną im objawione.

10. I jeśli stanie się, że nie dadzą temu wiary, wtedy większe rzeczy będą im zabrane, ku ich potępieniu.

11. Oto zamierzałem zapisać wszystko, co zostało wyryte na płytach Nefiego, ale Pan mi tego zakazał, mówiąc: Wypróbuję wiarę mego ludu.

12. Zatem ja, Mormon, piszę, co mi Pan przykazał. I na tym ja, Mormon, kończę swoje słowa, przechodząc do tego, co mi nakazano zapisać.

13. Przeto pragnę, abyście wiedzieli, że przez okres trzech dni Pan prawdziwie nauczał ten lud; a potem często im się ukazywał i często łamał chleb, i błogosławił go, i dawał go im.

14. I stało się, że gdy nauczał i czynił posługę dzieciom zgromadzonej rzeszy, o której mówiono, rozwiązał ich języki, że mówiły do swych ojców o wielkich i zdumiewających rzeczach, jeszcze większych niż to, co objawił ludowi; i rozwiązał ich języki, że mogły to wypowiedzieć.

15. I stało się, że po tym, jak wstąpił do nieba — po tym, jak po raz drugi ukazał się im i odszedł do Ojca, uzdrowiwszy wszystkich ich chorych i ich chromych, i otworzywszy oczy niewidomych i uszy głuchych, i dokonawszy uzdrowień wszelkiego rodzaju pośród nich, wskrzesiwszy umarłego i okazawszy im Swą moc, wstąpił do Ojca —

16. I stało się, że nazajutrz zgromadziła się rzesza, i wszyscy zarówno widzieli, jak i słyszeli te dzieci; zaiste, nawet niemowlęta otworzyły swoje usta i opowiadały zdumiewające rzeczy; i zabroniono, aby ktokolwiek zapisał te rzeczy, o których opowiadały.

17. I stało się, że odtąd uczniowie wybrani przez Jezusa zaczęli chrzcić i nauczać tylu, ilu do nich przychodziło; i tylu, ilu zostało ochrzczonych w imię Jezusa, było napełnionych Duchem Świętym.

18. I wielu z nich widziało i słyszało rzeczy niemożliwe do opowiedzenia, które zabroniono zapisać.

19. I nauczali oni, i czynili posługę jeden drugiemu; i mieli wszystko wspólne, każdy z nich postępował sprawiedliwie wobec innych.

20. I stało się, że czynili wszystko, jak im Jezus nakazał.

21. I tych, których ochrzczono w imię Jezusa, nazwano Kościołem Chrystusa.