1. I stało się, że Jezus nakazał Swym uczniom, aby przynieśli mu nieco chleba i wina.

2. I gdy odeszli po chleb i wino, nakazał ludziom, aby rozsiedli się na ziemi.

3. I gdy uczniowie powrócili z chlebem i winem, wziął chleb, łamał go i błogosławił; i dawał uczniom, nakazując, aby jedli.

4. I gdy zjedli i nasycili się, nakazał, aby dali zgromadzonym.

5. I gdy rzesza zjadła i nasyciła się, powiedział uczniom: Oto jeden spośród was zostanie ustanowiony, i upoważnię go, aby łamał chleb, błogosławił go i dawał ludziom z mego Kościoła, wszystkim, którzy uwierzą i zostaną ochrzczeni w imię moje.

6. I zawsze będziecie tego przestrzegać, i czynić, jak ja to uczyniłem, tak jak ja łamałem chleb, pobłogosławiłem go i dałem wam.

7. I będziecie to czynić na pamiątkę mego ciała, które wam pokazałem. I będzie to świadectwem dla Ojca, że zawsze mnie pamiętacie. I jeśli będziecie mnie zawsze pamiętać, będziecie mieli z sobą mego Ducha.

8. I stało się, że gdy powiedział te słowa, nakazał Swym uczniom, aby wzięli kielich z winem i pili z niego, i dali również zgromadzonym, aby także z niego pili.

9. I stało się, że gdy to uczynili i napili się do syta, dali zgromadzonym, a ci także napili się do syta.

10. I gdy uczniowie to uczynili, Jezus powiedział im: Błogosławieni jesteście, że to uczyniliście, albowiem jest to wypełnieniem moich przykazań i świadectwem dla Ojca, że chcecie czynić, co wam nakazałem.

11. Będziecie to zawsze czynić dla tych, którzy odpokutują i zostaną ochrzczeni w imię moje; i będziecie to czynić na pamiątkę mojej krwi, którą za was przelałem, abyście mogli świadczyć Ojcu, że zawsze mnie pamiętacie. I jeśli zawsze będziecie mnie pamiętać, będziecie mieli z wami mego Ducha.

12. I daję wam przykazanie, abyście to czynili. I jeśli będziecie to zawsze czynić, będziecie błogosławieni, albowiem będziecie zbudowani na mojej opoce.

13. Lecz kto z was będzie czynić więcej lub mniej niż to, nie buduje na mojej opoce ze skały, lecz buduje na piaszczystym fundamencie; i gdy spadnie ulewny deszcz, nadejdą powodzie, zerwą się wichry i uderzą na nich, tacy upadną, a bramy piekielne stoją otworem, by ich przyjąć.

14. Przeto błogosławieni jesteście, jeśli będziecie przestrzegać moich przykazań, które Ojciec nakazał mi, abym wam dał.

15. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że musicie czuwać i modlić się zawsze, aby diabeł was nie skusił i nie wziął was do niewoli.

16. I jak się z wami modliłem, tak samo będziecie się modlić w moim Kościele pośród tych moich ludzi, którzy odpokutują i zostaną ochrzczeni w imię moje. Oto Jam jest światło; dałem wam przykład.

17. I stało się, że gdy Jezus powiedział te słowa Swoim uczniom, ponownie zwrócił się do zgromadzonych i rzekł do nich:

18. Oto, zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, musicie czuwać i modlić się zawsze, aby nie ulec pokusie; albowiem Szatan pragnie was dostać i przesiać jak pszenicę.

19. Dlatego musicie zawsze modlić się do Ojca w imię Moje.

20. I o cokolwiek, co jest właściwe, poprosicie Ojca w imię moje, wierząc, że otrzymacie, oto zostanie wam dane.

21. Módlcie się z waszymi rodzinami do Ojca, zawsze w imię moje, aby wasze żony i dzieci były błogosławione.

22. I oto, zbierajcie się często; i nie zabraniajcie nikomu przyjść do was, kiedy spotykacie się, ale pozwólcie, aby do was przyszli i nie zabraniajcie im;

23. Lecz będziecie się za nich modlić, i nie będziecie ich wypędzać; i jeśli stanie się, że będą przychodzić do was często, będziecie się za nich modlić do Ojca w imię moje.

24. Przeto trzymajcie wysoko wasze światło, aby świeciło światu. Oto Jam jest światło, które wzniesiecie — czyńcie, co widzieliście, że czyniłem. Oto widzieliście, że modliłem się do Ojca i wszyscy jesteście tego świadkami.

25. I widzieliście, że nie nakazałem nikomu z was odejść, ale raczej nakazałem wam, abyście do mnie przyszli, abyście mnie dotknęli i zobaczyli; tak samo postępujcie ze światem; i kto postąpi wbrew temu przykazaniu, ulega pokusie.

26. I teraz stało się, że gdy Jezus powiedział te słowa, ponownie spojrzał na uczniów, których wybrał, i zwrócił się do nich:

27. Oto, zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Daję wam kolejne przykazanie, a potem muszę odejść do mego Ojca, aby wypełnić inne przykazania, które mi dał.

28. Oto przykazanie, które wam daję, żebyście nie pozwolili, aby za waszą wiedzą ktokolwiek spożywał moje ciało i krew, nie będąc tego godny, gdy będziecie czynić posługę.

29. Albowiem kto spożywa moje ciało i pije moją krew, nie będąc tego godny, je i pije ku potępieniu swej duszy; przeto jeśli wiecie, że ktoś jest niegodny spożywania mego ciała i picia mej krwi, zabrońcie mu tego.

30. Jednakże nie wypędzajcie go spośród siebie, lecz posługujcie mu i módlcie się za niego do Ojca w imię moje; i jeśli stanie się, że odpokutuje i zostanie ochrzczony w imię moje, przyjmiecie go i udzielicie mu w posłudze mojego ciała i krwi.

31. Jeśli jednak nie odpokutuje, nie zostanie zaliczony do mego ludu, aby nie prowadził mego ludu ku zagładzie, albowiem znam moje owce i są one zliczone.

32. Jednakże nie wypędzajcie takiego człowieka ze swych synagog czy domów oddawania czci, lecz nadal czyńcie posługę takim, gdyż nie wiecie, czy nie powrócą i nie odpokutują, i nie zwrócą się do mnie ze szczerym zamiarem w sercu, a ja ich uzdrowię; i tak dzięki waszemu pośrednictwu otrzymają zbawienie.

33. Zapamiętajcie więc to, co wam przykazałem, abyście nie zostali potępieni; albowiem biada temu, kogo Ojciec potępia.

34. I daję wam te przykazania z powodu dysput między wami. I będziecie błogosławieni, jeśli nie będzie pośród was żadnych dysput.

35. I teraz idę do Ojca, albowiem konieczne jest, abym poszedł do Ojca dla waszego dobra.

36. I stało się, że gdy Jezus skończył mówić, dotknął ręką uczniów, których wybrał, jednego po drugim, aż dotknął każdego z nich, i przemawiał do nich, gdy to czynił.

37. A zgromadzona rzesza nie słyszała Jego słów, dlatego nie dają o tym świadectwa; lecz Jego uczniowie świadczą, że dał im moc, by nadawali Ducha Świętego. I pokażę wam później, że zapis ten jest prawdziwy.

38. I stało się, że gdy Jezus dotknął ich wszystkich, ukazała się chmura i ogarnęła zgromadzonych, że nie widzieli Jezusa.

39. I gdy byli tak ogarnięci chmurą, odszedł od nich i wstąpił do nieba. A uczniowie Jego widzieli to i składają świadectwo, że ponownie wstąpił do nieba.