๑ และเวลานั้นข้าพเจ้าจะร้องเพลงเกี่ยวกับคนรักของข้าพเจ้าให้ผู้เป็นที่รักยิ่งของข้าพเจ้าฟัง, เกี่ยวกับสวนองุ่นของพระองค์. ผู้เป็นที่รักยิ่งของข้าพเจ้าทรงมีสวนองุ่นอยู่บนเนินเขาที่อุดมมาก.

๒ และพระองค์ทรงล้อมรั้วให้มัน, และทรงเก็บก้อนหินในนั้นออก, และทรงปลูกไว้ด้วยเถาองุ่นพันธุ์ดีที่สุด, และทรงสร้างหอสูงไว้กลางสวน, และทรงทำบ่อย่ำองุ่นไว้ในนั้นด้วย; และพระองค์ทรงหวังว่ามันจะออกผลเป็นองุ่น, และมันออกผลเป็นองุ่นป่า.

๓ และบัดนี้, โอ้ผู้อยู่อาศัยของเยรูซาเล็ม, และคนของยูดาห์, เราจะให้เจ้า, ตัดสิน, ระหว่างเรากับสวนองุ่นของเรา.

๔ มีอะไรที่จะทำให้แก่สวนองุ่นของเราได้อีกที่เราไม่ได้ทำในนั้น ? เหตุใด, เมื่อเราหวังว่ามันจะออกผลเป็นองุ่น มันออกผลเป็นองุ่นป่า.

๕ และบัดนี้ดูเถิด; เราจะบอกเจ้าว่าเราจะทำอย่างไรกับสวนองุ่นของเรา—เราจะรื้อรั้วออก, และมันจะถูกกินหมด; และเราจะพังกำแพงมันลง, และมันจะถูกเหยียบย่ำ;

๖ และเราจะปล่อยให้รกร้าง; จะไม่มีใครลิดกิ่งหรือพรวนดิน; แต่จะมีพงหนามและกอหนามขึ้นมา; เราจะสั่งเมฆด้วยไม่ให้โปรยปรายสายฝนลงในสวน.

๗ เพราะสวนองุ่นของพระเจ้าจอมโยธาคือเชื้อสายแห่งอิสราเอล, และคนของยูดาห์คือพรรณไม้ที่พระองค์ทรงชื่นชม; และพระองค์ทรงหวังความเที่ยงธรรม, และดูเถิด, มีการข่มเหง; ทรงหวังความชอบธรรม, แต่ดูเถิด, มีเสียงร้องไห้.

๘ วิบัติแก่พวกเขาซึ่งรวมเอาบ้านผู้อื่นมาเป็นของตน, จนหาได้มีที่อีกไม่, เพื่อพวกเขาจะอยู่โดยลำพังท่ามกลางแผ่นดินโลก !

๙ ในหูข้าพเจ้า, พระเจ้าจอมโยธาตรัส, ว่าเป็นความจริงที่บ้านเป็นอันมากจะร้าง, และนครใหญ่และงดงามจะปราศจากผู้อยู่อาศัย.

๑๐ แท้จริงแล้ว, สวนองุ่นสิบเอเคอร์จะให้ผลหนึ่งบัท, และเมล็ดพืชหนึ่งโฮเมอร์จะให้ผลหนึ่งเอฟาห์.

๑๑ วิบัติแก่ผู้ที่ลุกขึ้นแต่เช้า, เพื่อพวกเขาจะตามหาเครื่องดื่มแรง, และดื่มต่อไปจนกลางคืน, และเหล้าองุ่นทำให้พวกเขาเร่าร้อน !

๑๒ และพิณ, และซอ, กลอง, และปี่, และเหล้าองุ่นมีอยู่ในงานเลี้ยงของพวกเขา; แต่พวกเขาหาเอาใจใส่งานของพระเจ้าไม่, ทั้งไม่พิจารณาการกระทำจากพระหัตถ์ของพระองค์.

๑๓ ฉะนั้น, ผู้คนของเราจึงไปสู่การเป็นเชลย, เพราะพวกเขาไม่มีความรู้; และคนมีเกียรติของพวกเขาต้องหิวโหย, และฝูงชนของพวกเขาแห้งผากด้วยความกระหาย.

๑๔ ฉะนั้น, นรกจึงขยายตนเอง, และอ้าปากกว้างจนไม่อาจวัดได้; และผู้สูงศักดิ์ของพวกเขา, และฝูงชนของพวกเขา, และความโอ่อ่าของพวกเขา, และผู้ที่ชื่นชมยินดี, จะลงไปสู่มัน.

๑๕ และคนต่ำช้าจะถูกนำลงไป, และผู้ทรงอำนาจจะถูกกำราบ, และดวงตาของคนยโสจะถูกกำราบ.

๑๖ แต่พระเจ้าจอมโยธาจะได้รับความสูงส่งอันเนื่องมาจากการพิพากษา, และพระผู้เป็นเจ้าผู้บริสุทธิ์จะได้รับการทำให้ศักดิ์สิทธิ์ในความชอบธรรม.

๑๗ จากนั้นลูกแกะจะหากินตามประสาของพวกมัน, และที่รกร้างของพวกที่อ้วนพีจะมีพวกแปลกหน้ามากิน.

๑๘ วิบัติแก่พวกเขาซึ่งดึงความชั่วช้าสามานย์ไว้ด้วยเชือกแห่งความเหลวไหล, และดึงบาปไว้ประหนึ่งด้วยเชือกลากเกวียน;

๑๙ ที่กล่าวว่า : ขอให้พระองค์ทรงรีบ, เร่งงานของพระองค์, เพื่อเราจะเห็น; และขอให้คำปรึกษาของพระผู้บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลเข้ามาใกล้และมาถึง, เพื่อเราจะรู้.

๒๐ วิบัติแก่พวกเขาที่เรียกความชั่วว่าดี, และความดีว่าชั่ว, ที่ให้ความมืดแทนความสว่าง, และความสว่างแทนความมืด, ที่ให้ความขมแทนความหวาน, และความหวานแทนความขม !

๒๑ วิบัติแก่ผู้มีปัญญาในสายตาตนเองและเฉียบแหลมในสายตาตนเอง !

๒๒ วิบัติแก่ผู้ดื่มเหล้าองุ่นจัด, และแก่นักผสมเครื่องดื่มแรง;

๒๓ ผู้ที่แก้ต่างให้คนชั่วร้ายเพื่อรางวัล, และเอาความชอบธรรมของคนชอบธรรมไปจากเขา !

๒๔ ฉะนั้น, ดังไฟกลืนกินตอข้าว, และเปลวไฟเผาไหม้แกลบ, รากของมันจะเน่า, และดอกของมันจะกระจายดังผงธุลี; เพราะพวกเขาโยนกฎของพระเจ้าจอมโยธาทิ้งไป, และเกลียดชังพระวจนะของพระผู้บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล.

๒๕ ฉะนั้น, ความกริ้วของพระเจ้าดาลเดือดกับผู้คนของพระองค์, และพระองค์ทรงยื่นพระหัตถ์ของพระองค์ออกต่อต้านพวกเขา, และลงทัณฑ์พวกเขา; และเนินเขาสั่นสะเทือน, และซากศพของพวกเขาฉีกขาดอยู่กลางถนน. เพราะทั้งหมดนี้ความกริ้วของพระองค์ยังไม่คลาย, แต่พระหัตถ์ของพระองค์ยังคงยื่นออกมา.

๒๖ และพระองค์จะทรงยกธงสัญญาณให้ประชาชาติจากที่ไกล, และจะทรงส่งเสียงเรียกพวกเขาจากสุดแดนแผ่นดินโลก; และดูเถิด, พวกเขาจะมาด้วยความรวดเร็วฉับไว; หาได้มีใครเหน็ดเหนื่อยหรือสะดุดเลย.

๒๗ ไม่มีใครจะหลับสนิทหรือนิทรา; ทั้งผ้าคาดเอวของพวกเขาก็จะไม่ถอดออก, หรือสายรัดรองเท้าของพวกเขาจะไม่ฉีกขาด;

๒๘ ลูกศรของพวกเขาจะแหลม, และคันธนูทั้งหมดของพวกเขาจะโก่ง, และกีบม้าของพวกเขาจะเหมือนหินเหล็กไฟ, และล้อรถของพวกเขาเหมือนลมหมุน, เสียงคำรามของพวกเขาเหมือนสิงห์.

๒๙ พวกเขาจะคำรามเหมือนสิงห์หนุ่ม; แท้จริงแล้ว, พวกเขาจะคำราม, และตะครุบเหยื่อ, และจะพาไปโดยปลอดภัย, และไม่มีใครจะปลดปล่อย.

๓๐ และในวันนั้นพวกเขาจะคำรามใส่ผู้คนของพระเจ้าเหมือนเสียงคำรามของทะเล; และหากพวกเขามองไปที่แผ่นดิน, ดูเถิด, ความมืดและโทมนัส, และความสว่างถูกทำให้มืดมัวในฟ้าสวรรค์สว่างนั้น.