บทที่ ๑๒
อิสยาห์เห็นพระวิหารยุคสุดท้าย, การรวมอิสราเอล, และการพิพากษาและสันติแห่งมิลเลเนียม—คนจองหองและชั่วร้ายจะถูกทำให้ตกต่ำในการเสด็จมาครั้งที่สอง—เปรียบเทียบอิสยาห์ ๒. ประมาณ ๕๕๙–๕๔๕ ปีก่อนคริสตกาล.
๑ คำที่อิสยาห์, บุตรของอามอส, เห็นเกี่ยวกับยูดาห์และเยรูซาเล็ม :
๒ และเหตุการณ์จะบังเกิดขึ้นในวันเวลาสุดท้าย, เมื่อศิขรินแห่งพระนิเวศน์ของพระเจ้าจะสถาปนาขึ้นบนยอดเขา, และยกให้สูงส่งเหนือเนินเขา, และประชาชาติทั้งปวงจะหลั่งไหลไปที่นั่น.
๓ และผู้คนจำนวนมากจะไปและกล่าวว่า, มาเถิดท่าน, และให้เราขึ้นไปยังศิขรินแห่งพระเจ้า, สู่พระนิเวศน์แห่งพระผู้เป็นเจ้าแห่งยาโคบ; และพระองค์จะทรงสอนเราถึงทางของพระองค์, และเราจะเดินไปในวิถีของพระองค์; เพราะกฎจะออกไปจากไซอัน, และพระวจนะของพระเจ้าจากเยรูซาเล็ม.
๔ และพระองค์จะทรงพิพากษาในบรรดาประชาชาติ, และจะทรงติเตียนผู้คนเป็นอันมากว่า : และพวกเขาจะตีดาบของตนเป็นผาลไถ, และหอกของพวกเขาเป็นขอลิดกิ่งไม้—ประชาชาติจะไม่ยกดาบขึ้นต่อสู้ประชาชาติ, ทั้งพวกเขาจะไม่เรียนการสงครามอีกต่อไป.
๕ โอ้เชื้อสายแห่งยาโคบ, มาเถิดท่านและให้เราเดินไปในความสว่างแห่งพระเจ้า; แท้จริงแล้ว, มาเถิด, เพราะท่านทั้งหมดหลงทางไป, ทุกคนไปตามทางชั่วร้ายของตน.
๖ ฉะนั้น, ข้าแต่พระเจ้า, พระองค์ทรงทิ้งผู้คนของพระองค์, เชื้อสายแห่งยาโคบเสียแล้ว, เพราะพวกเขาเพิ่มพูนให้เต็มไปด้วยผู้คนจากทางตะวันออก, และสดับฟังหมอดูเหมือนชาวฟีลิสเตีย, และพวกเขาทำความพอใจให้ตนเองด้วยลูกหลานของคนแปลกหน้า.
๗ แผ่นดินของพวกเขาเต็มไปด้วยเงินและทอง, ทั้งทรัพย์สมบัติของพวกเขาหาได้มีที่สุดไม่; แผ่นดินของพวกเขาเต็มไปด้วยม้า, ทั้งรถศึกของพวกเขาหาได้มีที่สุดไม่.
๘ อีกทั้งแผ่นดินของพวกเขาเต็มไปด้วยรูปเคารพ; พวกเขานมัสการงานจากฝีมือตน, งานซึ่งนิ้วมือของพวกเขาทำขึ้นเอง.
๙ และคนต่ำช้าก้มไม่ลง, และคนใหญ่โตไม่นอบน้อมถ่อมตน, ฉะนั้น, อย่าให้อภัยเขา.
๑๐ โอ้เจ้าคนชั่วร้าย, จงเข้าไปในศิลา, และซ่อนตัวอยู่ในภัสมธุลี, เพราะความเกรงกลัวพระเจ้าและรัศมีภาพแห่งพระบารมีของพระองค์จะลงทัณฑ์เจ้า.
๑๑ และเหตุการณ์จะบังเกิดขึ้นคือท่าทางยโสของมนุษย์จะถูกกำราบ, และความเย่อหยิ่งของมนุษย์จะถูกสยบ, และในวันนั้นพระเจ้าองค์เดียวจะสูงส่ง.
๑๒ เพราะวันของพระเจ้าจอมโยธาจะมาบนประชาชาติทั้งปวงในไม่ช้า, แท้จริงแล้ว, บนทุกคน; แท้จริงแล้ว, บนคนจองหองและยโส, และบนทุกคนที่ลำพอง, และเขาจะถูกทำให้ตกต่ำ.
๑๓ แท้จริงแล้ว, และวันของพระเจ้าจะมาบนต้นสนสีดาร์ทั้งหมดของเลบานอน, เพราะมันสูงและลำพอง; และบนต้นโอ๊กทั้งหมดของบาชาน;
๑๔ และบนภูเขาสูงทั้งหมด, และบนเนินเขาทั้งหมด, และบนประชาชาติทั้งปวงที่ลำพอง, และบนผู้คนทุกคน;
๑๕ และบนหอสูงทุกหอ, และบนกำแพงปราการทุกแห่ง;
๑๖ และบนเรือทั้งปวงแห่งทะเล, และบนเรือทั้งปวงของทารชิช, และบนภาพจำเริญตาทั้งปวง.
๑๗ และความยโสของมนุษย์จะถูกสยบ, และความเย่อหยิ่งของมนุษย์จะถูกกำราบ; และในวันนั้นพระเจ้าพระองค์เดียวจะสูงส่ง.
๑๘ และพระองค์จะทรงล้มเลิกรูปเคารพสิ้น.
๑๙ และพวกเขาจะเข้าไปในโพรงศิลา, และในถ้ำของแผ่นดินโลก, เพราะความเกรงกลัวพระเจ้าจะเกิดแก่พวกเขาและรัศมีภาพแห่งพระบารมีของพระองค์จะลงทัณฑ์พวกเขา, เมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้นเขย่าแผ่นดินโลกอย่างแรง.
๒๐ ในวันนั้นมนุษย์จะโยนรูปเคารพของเขาที่ทำด้วยเงิน, และรูปเคารพของเขาที่ทำด้วยทอง, ซึ่งเขาทำขึ้นเพื่อตนเองจะนมัสการ, ให้แก่ตัวตุ่นและค้างคาว;
๒๑ ไปในซอกผา, และในยอดศิลาตะปุ่มตะป่ำ, เพราะความเกรงกลัวพระเจ้าจะเกิดแก่พวกเขาและพระบารมีแห่งรัศมีภาพของพระองค์จะลงทัณฑ์พวกเขา, เมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้นเขย่าแผ่นดินโลกอย่างแรง.
๒๒ ท่านจงเลิกพึ่งพามนุษย์, ซึ่งลมหายใจอยู่ในรูจมูกของเขา; เพราะด้วยคุณค่าใดเล่าที่เขาจะได้รับพิจารณา ?