บทที่ ๘
ลีไฮเห็นนิมิตของต้นไม้แห่งชีวิต—ท่านรับส่วนผลของต้นไม้นั้นและปรารถนาให้ครอบครัวท่านทำเช่นเดียวกัน—ท่านเห็นราวเหล็ก, ทางคับแคบและแคบ, และหมอกแห่งความมืดซึ่งปกคลุมมนุษย์—ซาไรยาห์, นีไฟ, และแซมรับส่วนของผล, แต่เลมันกับเลมิวเอลปฏิเสธ. ประมาณ ๖๐๐–๕๙๒ ปีก่อนคริสตกาล.
๑ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเราได้เก็บรวบรวมเมล็ดพืชทุกประเภทของทุกชนิด, ทั้งธัญพืชทุกชนิด, และเมล็ดของผลไม้ทุกชนิดด้วย.
๒ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือขณะที่บิดาข้าพเจ้าอยู่ในแดนทุรกันดารท่านกล่าวแก่เรา, มีความว่า : ดูเถิด, พ่อได้นิมิตฝัน; หรือ, อีกนัยหนึ่ง, พ่อได้เห็นนิมิต.
๓ และดูเถิด, เพราะสิ่งที่พ่อเห็น, พ่อจึงมีเหตุผลที่จะชื่นชมในพระเจ้าเพราะนีไฟและเพราะแซมด้วย; เพราะพ่อมีเหตุผลที่จะคิดว่าพวกเขา, และพงศ์พันธุ์ของพวกเขาเป็นอันมาก, จะได้รับการช่วยให้รอดด้วย.
๔ แต่ดูเถิด, เลมันกับเลมิวเอล, พ่อกลัวยิ่งนักเพราะพวกเจ้า; เพราะดูเถิด, พ่อคิดว่าพ่อเห็นในความฝันของพ่อ, แดนทุรกันดารมืดทึมและชวนหดหู่.
๕ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพ่อเห็นชายคนหนึ่ง, และท่านสวมเสื้อคลุมสีขาว; และท่านมายืนอยู่ต่อหน้าพ่อ.
๖ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือท่านกล่าวแก่พ่อ, และบอกให้พ่อตามท่านไป.
๗ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือขณะที่พ่อตามท่านไปพ่อเห็นว่าตนเองอยู่ในที่มืดทึมและชวนหดหู่แห่งหนึ่ง.
๘ และหลังจากพ่อได้เดินทางต่อเนื่องเป็นเวลาหลายชั่วโมงในความมืด, พ่อเริ่มสวดอ้อนวอนพระเจ้าเพื่อพระองค์จะทรงมีพระเมตตาต่อพ่อ, ตามความอเนกอนันต์แห่งพระเมตตาอันละเอียดอ่อนของพระองค์.
๙ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นหลังจากพ่อสวดอ้อนวอนพระเจ้าแล้วพ่อเห็นทุ่งใหญ่และกว้างแห่งหนึ่ง.
๑๐ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพ่อเห็นต้นไม้, ซึ่งมีผลอันพึงปรารถนาที่จะทำให้คนเป็นสุข.
๑๑ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพ่อออกไปและรับส่วนของผลจากต้นไม้นั้น; และพ่อเห็นว่ามันหวานที่สุด, เหนือกว่าทุกสิ่งที่พ่อเคยชิมรสมา. แท้จริงแล้ว, และพ่อเห็นว่าผลจากต้นไม้นั้นขาว, ยิ่งกว่าความขาวทั้งหมดที่พ่อเคยเห็นมา.
๑๒ และขณะที่พ่อรับส่วนผลของต้นไม้นั้นจิตวิญญาณของพ่อเต็มไปด้วยความปรีดียิ่งนัก; ดังนั้น, พ่อเริ่มปรารถนาให้ครอบครัวของพ่อได้รับส่วนของผลนั้นด้วย; เพราะพ่อรู้ว่ามันเป็นที่พึงปรารถนาเหนือผลอื่นใดทั้งหมด.
๑๓ และขณะที่พ่อกวาดตาของพ่อไปรอบ ๆ, เพื่อพ่ออาจจะพบครอบครัวของพ่อด้วย, พ่อเห็นแม่น้ำที่มีสายน้ำ; และมันไหลไป, และมันอยู่ใกล้ต้นไม้ซึ่งพ่อกำลังรับส่วนผลนั้น.
๑๔ และพ่อมองไปเพื่อดูว่ามันมาจากไหน; และพ่อเห็นต้นน้ำอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย; และที่ต้นน้ำนั้นพ่อเห็นซาไรยาห์แม่ของลูก, และแซม, และนีไฟ; และพวกเขายืนอยู่ประหนึ่งพวกเขาหารู้หนทางที่ควรไปไม่.
๑๕ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพ่อกวักมือเรียกพวกเขา; พลางกล่าวแก่พวกเขาด้วยเสียงอันดังว่าพวกเขาควรมาหาพ่อ, และรับส่วนผลนั้น, ซึ่งเป็นที่พึงปรารถนาเหนือผลอื่นใดทั้งหมด.
๑๖ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกเขามาหาพ่อและรับส่วนผลนั้นด้วย.
๑๗ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพ่อปรารถนาว่าเลมันกับเลมิวเอลควรมารับส่วนผลนั้นด้วย; ดังนั้น, พ่อจึงกวาดตาของพ่อดูไปทางต้นแม่น้ำ, เผื่อว่าพ่อจะเห็นพวกเขา.
๑๘ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพ่อเห็นพวกเขา, แต่พวกเขาไม่ยอมมาหาพ่อและรับส่วนผลนั้น.
๑๙ และพ่อเห็นราวเหล็ก, และมันทอดยาวไปตามฝั่งของแม่น้ำนั้น, และนำไปถึงต้นไม้ซึ่งพ่อยืนอยู่.
๒๐ และพ่อเห็นทางคับแคบและแคบด้วย, ซึ่งทอดมาเคียงกันกับราวเหล็ก, แม้มาถึงต้นไม้ที่พ่อยืนอยู่; และมันผ่านเลยต้นน้ำ, ไปยังทุ่งใหญ่และกว้างแห่งหนึ่งด้วย, ประหนึ่งว่าเป็นโลกโลกหนึ่ง.
๒๑ และพ่อเห็นหมู่ชนเหลือคณานับ, ซึ่งจำนวนมากของหมู่ชนนี้กำลังเบียดเสียดกันออกมา, เพื่อพวกเขาจะได้มาถึงทางซึ่งพามาถึงต้นไม้ที่พ่อยืนอยู่.
๒๒ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกเขาออกมา, และเริ่มต้นเดินในทางซึ่งนำไปถึงต้นไม้นั้น.
๒๓ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเกิดหมอกแห่งความมืด; แท้จริงแล้ว, แม้เป็นหมอกแห่งความมืดทึบอย่างยิ่ง, ถึงกับว่าพวกเขาผู้เริ่มต้นเดินในทางนั้นแล้วหลงทาง, จนพวกเขาพลัดออกนอกทางและหลงไป.
๒๔ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพ่อเห็นคนอื่น ๆ เบียดเสียดกันออกมา, และพวกเขาเข้ามาจับปลายของราวเหล็ก; และพวกเขามุ่งหน้าผ่านหมอกแห่งความมืดไป, โดยยึดราวเหล็ก, แม้จนพวกเขามารับส่วนผลของต้นไม้นั้น.
๒๕ และหลังจากพวกเขารับส่วนผลของต้นไม้นั้นแล้วพวกเขากวาดตาของพวกเขาไปรอบ ๆ ประหนึ่งว่าพวกเขามีความละอาย.
๒๖ และพ่อกวาดตาของพ่อไปรอบ ๆ ด้วย, และเห็น, อาคารใหญ่และกว้างหลังหนึ่ง, อยู่บนอีกฝั่งของแม่น้ำที่มีสายน้ำ; และมันตั้งอยู่ประหนึ่งว่าอยู่ในอากาศ, สูงเหนือแผ่นดินโลก.
๒๗ และมันเต็มไปด้วยผู้คน, ทั้งแก่และหนุ่ม, ทั้งชายและหญิง; และลักษณะการแต่งกายของพวกเขาประณีตยิ่งนัก; และพวกเขาอยู่ในอากัปกิริยาล้อเลียนและชี้นิ้วของพวกเขามาทางผู้คนซึ่งเข้ามาและกำลังรับส่วนผลนั้น.
๒๘ และหลังจากพวกเขาได้ชิมรสของผลนั้นแล้วพวกเขามีความละอาย, อันเนื่องมาจากผู้ซึ่งกำลังเยาะเย้ยพวกเขาอยู่; และพวกเขาตกลงไปในทางที่ต้องห้ามและหายไป.
๒๙ และบัดนี้ข้าพเจ้า, นีไฟ, ไม่พูดถึงถ้อยคำทั้งหมดของบิดาข้าพเจ้า.
๓๐ แต่, เพื่อให้สั้นในการเขียน, ดูเถิด, ท่านเห็นฝูงชนอื่นเบียดเสียดกันออกมา; และพวกเขามาจับปลายของราวเหล็ก; และพวกเขามุ่งหน้าไปในทางของพวกเขา, โดยยึดราวเหล็กไว้แน่นตลอดเวลา, จนพวกเขาเข้ามาและทรุดตัวลงและรับส่วนผลของต้นไม้นั้น.
๓๑ และท่านเห็นฝูงชนอื่น ๆ กำลังคลำหาทางของพวกเขาไปยังอาคารใหญ่และกว้างหลังนั้นด้วย.
๓๒ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือผู้คนจำนวนมากจมอยู่ในห้วงลึกของแหล่งน้ำ; และจำนวนมากหายไปจากสายตาของท่าน, ระหกระเหินไปในถนนสายแปลก ๆ.
๓๓ และฝูงชนที่เข้าไปในอาคารประหลาดหลังนั้นมีมาก. และหลังจากที่เข้าไปในอาคารหลังนั้นแล้ว พวกเขาชี้นิ้วเยาะเย้ยข้าพเจ้าและผู้ที่กำลังรับส่วนผลนั้นด้วย; แต่เราหาใส่ใจพวกเขาไม่.
๓๔ นี่เป็นถ้อยคำของบิดาข้าพเจ้า : เพราะมากเท่าที่ใส่ใจพวกเขา, ได้ตกไป.
๓๕ และเลมันกับเลมิวเอลหารับส่วนผลนั้นไม่, บิดาข้าพเจ้ากล่าว.
๓๖ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นหลังจากบิดาข้าพเจ้าพูดข้อความทั้งหมดเกี่ยวกับความฝันหรือนิมิตของท่าน, ซึ่งมีอยู่มาก, ท่านกล่าวแก่เรา, เพราะสิ่งเหล่านี้ที่ท่านเห็นในนิมิต, ท่านจึงกลัวแทนเลมันกับเลมิวเอลยิ่งนัก; แท้จริงแล้ว, ท่านกลัวเกลือกพวกเขาจะถูกขับออกไปจากที่ประทับของพระเจ้า.
๓๗ และท่านกล่าวเตือนพวกเขาเวลานั้นด้วยความรู้สึกทั้งมวลของบิดาผู้อ่อนโยน, เพื่อให้พวกเขาสดับฟังคำของท่าน, เพื่อบางทีพระเจ้าจะทรงเมตตาพวกเขา, และไม่ทรงขับพวกเขาออกไป; แท้จริงแล้ว, บิดาข้าพเจ้าได้สั่งสอนพวกเขา.
๓๘ และหลังจากท่านสั่งสอนพวกเขาแล้ว, และพยากรณ์แก่พวกเขาหลายเรื่องด้วย, ท่านบอกพวกเขาให้รักษาพระบัญญัติของพระเจ้า; และท่านหยุดกล่าวแก่พวกเขา.