๑ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือหลังจากเราได้ลงมาหาบิดาของเราในแดนทุรกันดารแล้ว, ดูเถิด, ท่านเปี่ยมด้วยความปีติยินดี, และซาไรยาห์, มารดาของข้าพเจ้า, ก็ยินดียิ่งนัก, ด้วยเหตุที่นางโศกเศร้าจริง ๆ ก็เพราะเรา.

๒ เพราะนางคิดว่าเราตายเสียแล้วในแดนทุรกันดาร; และนางได้บ่นว่าบิดาข้าพเจ้าด้วย, โดยบอกท่านว่าท่านเป็นคนช่างเห็นนิมิต; มีความว่า : ดูเถิดท่านนำเราออกมาจากแผ่นดินแห่งมรดกของเรา, และบุตรของเราหามีไม่แล้ว, และพวกเราต้องตายในแดนทุรกันดาร.

๓ และด้วยการกล่าวถ้อยในลักษณะนี้มารดาข้าพเจ้าบ่นว่าบิดาข้าพเจ้า.

๔ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือบิดาข้าพเจ้าพูดกับนาง, มีความว่า : ข้าพเจ้ารู้ว่าข้าพเจ้าเป็นคนช่างเห็นนิมิต; เพราะหากข้าพเจ้ามิได้เห็นเรื่องของพระผู้เป็นเจ้าในนิมิตแล้วข้าพเจ้าจะไม่รู้จักพระคุณความดีของพระผู้เป็นเจ้า, แต่จะยังอยู่ที่เยรูซาเล็ม, และตายไปกับพี่น้องข้าพเจ้าแล้ว.

๕ แต่ดูเถิด, ข้าพเจ้าได้แผ่นดินแห่งคำสัญญา, ซึ่งในสิ่งนี้ข้าพเจ้าชื่นชมยินดี; แท้จริงแล้ว, และข้าพเจ้ารู้ว่าพระเจ้าจะทรงปลดปล่อยบุตรข้าพเจ้าให้พ้นจากมือเลบัน, และทรงนำพวกเขาลงมาหาเราในแดนทุรกันดารอีก.

๖ และด้วยการกล่าวถ้อยในลักษณะนี้ลีไฮ, บิดาข้าพเจ้า, ปลอบโยนซาไรยาห์, มารดาข้าพเจ้า, เกี่ยวกับเรา, ขณะที่เราเดินทางในแดนทุรกันดารขึ้นไปแผ่นดินเยรูซาเล็ม, เพื่อไปเอาบันทึกของชาวยิว.

๗ และเมื่อเราได้กลับมาถึงกระโจมของบิดาข้าพเจ้า, ดูเถิดความปีติยินดีของพวกท่านเต็มเปี่ยม, และมารดาข้าพเจ้าได้รับการปลอบประโลม.

๘ และนางกล่าว, มีความว่า : บัดนี้ข้าพเจ้ารู้แน่แก่ใจว่าพระเจ้าทรงบัญชาสามีข้าพเจ้าให้หลบหนีมาในแดนทุรกันดาร; แท้จริงแล้ว, และข้าพเจ้ารู้แน่แก่ใจด้วยว่าพระเจ้าทรงปกป้องบุตรข้าพเจ้า, และทรงปลดปล่อยพวกเขาให้พ้นจากมือเลบัน, และประทานพลังให้พวกเขาเพื่อโดยการนั้นพวกเขาสามารถทำสำเร็จในสิ่งซึ่งพระเจ้าทรงบัญชาพวกเขา. และด้วยการกล่าวถ้อยในลักษณะนี้นางได้กล่าว.

๙ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกท่านชื่นชมยินดีอย่างยิ่ง, และถวายเครื่องพลีบูชาและเครื่องเผาบูชาแด่พระเจ้า; และพวกท่านน้อมขอบพระทัยพระผู้เป็นเจ้าแห่งอิสราเอล.

๑๐ และหลังจากพวกท่านได้น้อมขอบพระทัยพระผู้เป็นเจ้าแห่งอิสราเอลแล้ว, ลีไฮ, บิดาข้าพเจ้า, จึงเอาบันทึกซึ่งจารึกไว้บนแผ่นจารึกทองเหลือง, และท่านค้นคว้าบันทึกนี้ตั้งแต่ต้น.

๑๑ และท่านเห็นว่าบันทึกนี้มีหนังสือห้าเล่มของโมเสส, ซึ่งให้เรื่องราวของการสร้างของโลก, และของอาดัมกับเอวาด้วย, ผู้เป็นบิดามารดาแรกของเรา;

๑๒ และบันทึกของชาวยิวตั้งแต่ต้น, แม้ลงมาถึงการเริ่มต้นการปกครองของเศเดคียาห์, กษัตริย์แห่งยูดาห์ด้วย;

๑๓ และคำพยากรณ์ของศาสดาพยากรณ์ผู้บริสุทธิ์, ตั้งแต่ต้น, แม้จนลงมาถึงการเริ่มต้นการปกครองของเศเดคียาห์ด้วย; และคำพยากรณ์มากมายด้วยซึ่งพูดโดยปากของเยเรมีย์.

๑๔ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือลีไฮ, บิดาข้าพเจ้า, พบลำดับการสืบเชื้อสายบรรพบุรุษของท่านบนแผ่นจารึกทองเหลืองด้วย; ดังนั้นท่านรู้ว่าท่านเป็นผู้สืบตระกูลของโยเซฟ; แท้จริงแล้ว, แม้โยเซฟผู้นั้นซึ่งเป็นบุตรของยาโคบ, ซึ่งถูกขายไปในอียิปต์, และเป็นผู้ได้รับการปกปักรักษาโดยพระหัตถ์ของพระเจ้า, เพื่อท่านจะได้ปกปักรักษายาโคบ, บิดาท่าน, และครัวเรือนทั้งปวงของท่านให้รอดตายจากความอดอยาก.

๑๕ และทรงนำพวกท่านออกจากการเป็นเชลยและออกจากแผ่นดินอียิปต์ด้วย, โดยพระผู้เป็นเจ้าองค์เดียวกันนั้นผู้ได้ทรงปกปักรักษาพวกท่าน.

๑๖ และดังนั้นลีไฮ, บิดาข้าพเจ้า, พบลำดับการสืบเชื้อสายบรรพบุรุษของท่าน. และเลบันเป็นผู้สืบตระกูลของโยเซฟด้วย, ดังนั้นเขาและบรรพบุรุษของเขาได้รักษาบันทึกนี้ไว้.

๑๗ และบัดนี้เมื่อบิดาข้าพเจ้าเห็นสิ่งทั้งปวงนี้, ท่านเปี่ยมไปด้วยพระวิญญาณ, และเริ่มพยากรณ์เกี่ยวกับพงศ์พันธุ์ของท่าน—

๑๘ ว่าแผ่นจารึกทองเหลืองเหล่านี้จะเข้าไปสู่ประชาชาติ, ตระกูล, ภาษา, และคนทั้งปวงผู้เป็นพงศ์พันธุ์ของท่าน.

๑๙ ดังนั้น, ท่านกล่าวว่าแผ่นจารึกทองเหลืองเหล่านี้จะไม่มีวันพินาศ; ทั้งมันจะไม่ลบเลือนอีกต่อไปตามกาลเวลา. และท่านพยากรณ์ไว้หลายเรื่องเกี่ยวกับพงศ์พันธุ์ของท่าน.

๒๐ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือจนถึงเวลานี้ข้าพเจ้าและบิดาข้าพเจ้ารักษาพระบัญญัติดังที่พระเจ้าทรงบัญชาเรา.

๒๑ และเราได้บันทึกซึ่งพระเจ้าทรงบัญชาเรา, และค้นคว้าบันทึกและพบว่าเป็นสิ่งที่พึงปรารถนา; แท้จริงแล้ว, แม้มีค่ามากต่อเรา, ถึงขนาดที่เราปกปักรักษาพระบัญญัติของพระเจ้าไว้เพื่อลูกหลานของเราได้.

๒๒ ดังนั้น, เป็นปรีชาญาณในพระเจ้าที่เราจะนำบันทึกไปด้วย, ขณะเราเดินทางในแดนทุรกันดารไปถึงแผ่นดินแห่งคำสัญญา.